Chengdu, soms zit het mee en soms zit het wat tegen:
De eerste dag in Chengdu is er eentje om niet snel te vergeten. Jeetjemineetje, wat hebben we wat afgelopen door deze stad. Kleine impressie hiervan:
Vrijdagavondpinnen lukt niet. Dan de volgende dag maar. Vroeg op om naar de panda's te gaan. Het komt met bakken uit de hemel, dus dat belooft wat.
Eerst pinnen, maar helaas, lukt weer niet. Met geen enkele pas, ook de creditcard niet. Nou ja, toch maar op pad naar bus/trein station. Alvast maar kaartjes kopen voor morgen, de trein naar Le
Shan. Helaas, paspoorten in hotel laten liggen en dan lukt dat niet. Domme rooie sufferd!
Maar geld is ook bijna op, dus daar moeten we eerst iets voor regelen. Met metro terug naar hotel. Van metrostation naar hotel is slechts bijna 2 km lopen! Paspoorten gehaald en op zoek naar bank
om geld via creditcard aan loket op te nemen. Lukt bij geen enkele bank, want ze begrijpen ons niet en sturen ons steeds ergens anders heen, of naar een geldautomaat.
Dan maar proberen te bellen naar de ING, vragen wat er aan de hand is. Bij China Telecom gevraagd of ze voor ons willen bellen, maar ze begrijpen er niets van. Dan maar mobiel bellen met 4 Telecom
Chinezen die toekijken. Er blijkt niets met onze rekeningen en passen aan de hand te zijn. Vreemd. Dan maar weer verder en nog een poging wagen. En zowaar: het lukt! Pfff, we hebben weer geld.
Snel effe eten, naar trein/busstation, treinkaartjes kopen voor morgen en zien om zo snel mogelijk bij die panda's te komen. Het is inmiddels bijna half 3, we zijn al vanaf 8 uur op pad! Maar snel
een taxi genomen en de chauffeuse scheurt werkelijk als een Nikki Lauda door het idioot drukke verkeer om ons binnen een half uur voor de ingang van het panda reservaat af te zetten.
Onvoorstelbaar.
Inmiddels zit alles mee, prachtig weer, vele panda's gezien, waaronder een spelend jong stel. Prachtig. Aan het eind van de dag doodmoe als een blok in slaap gevallen. Alles bij elkaar zo'n15 tot 20km gelopen schatten we zo in.
Zondag naar Le Shan voor de grootste zittende Boeddha ter wereld. Deze dag volop wind mee: bus naar metro, met metro naar de trein en die brengt ons met net geen 200 km p/u naar het park van de
grootste Boeddha. Wederom prachtig weer en in het Boeddhapark schitterende beelden gezien. Die grootste Boeddha is "slechts" 76 meter hoog, z'n tenen 8 meter lang en z'n oren 7 meter. Dan heb je
nog eens flaporen.
Inmiddels zit Chengdu er ook alweer op en zijn we vertrokken naar het Karst gebergte, Aishamen, nabij Yangshuo.
Vrolijke reisgroetjes,
Inge & Peter (Red Devil)
p.s. Zitten we op de luchthaven van Chengdu te praten over welke series onze moeders vroeger altijd keken en wij later ook: Peaton place, Onidin line, wordt u al geholpen en wij later Mash, Al
Bundy en nog veel meer! We kunnen de acteurs en actrices van toen zo uittekenen en hebben lol voor 10!!! Wat worden we oud he ;-)
Dit is de beroemde weg die Lhasa met Kathmandu verbindt.
Toen we vertrokken uit Samye wisten we eigenlijk niet wat ons te wachten stond. Alleen dat we een stop zouden maken bij de Kamba-La pas van bijna 5000 m. En direct na de Kamba-La pas ligt het
knal blauwe Yamdrok Tso meer. Dit is 1 van de 4 heilige meren in Tibet waar we ook een stop zouden maken. We hoopten besneeuwde bergtoppen te zien, we zagen idd gletsjers van 7000 m en meer en
wat de rest betreft lieten we ons verrassen. Jeetje, wat we daar boven zagen was adembenemend mooi! Bekijk de foto's maar.
In Gyantse hebben we de Pelkor Chode niet bezocht, maar zijn te voet naar Gyantse Dzong gegaan. Een klim van 20 minuten. Het is een beetje de omgekeerde wereld, we brengen onze gids op plekken
waar hij nog nooit geweest is en hij vindt t toch leuk. Het is een jongen van 24 die dit werk nog geen jaar doet. Hij is enthousiast en leergierig, kent door ons al heel veel Nederlandse
woordjes. Hij kan in de kloosters urenlang vol passie over alle boeddha's, lama's, koningen en afbeeldingen praten. We leren ook heel veel van hem, toen we de Dzong opliepen was er een ritueel
gaande wat de locals bovenop rots uitvoeren. Ze brengen takken graan en gebedsvlaggetjes naar boven en bidden voor een goede oogst. We mochten ook met het ritueel meedoen.
In Shigatse bezoeken we het laatste klooster in Tibet, voordat we weer naar China gaan. Het Tashi Lunpo klooster: de residentie van de pancha Lama met de grootste vergulde Boeddha ter wereld
(26 m hoog en 11 m breed) Binnen mag je alleen tegen betaling van een hoog bedrag foto's nemen, dus hebben we hier geen foto's van. Later zijn we nog naar een soort van iepen loftspul geweest.
De oppermonnik zat 1e rang en zijn onderdanen er omheen. Leuk om een keer mee te maken. De locals (hele gezinnen) liepen in grote getale met eten/drinken/tafels/stoeltjes naar de voorstelling
toe. Net zoals wij naar een festival terrein lopen, maar eerst werd de Kora gelopen.
Dit was zo'n beetje rondje Tibet! we hebben genoten, maar komen zeker terug naar de Himalaya om tussen de hoogste bergen ter wereld van 8000 m en meer te gaan hiken. We vliegen vanaf Lhasa naar
Chengdu!
Veel kijk en leesplezier,
Kus Peter & Inge
p.s. Onze laatste dag Chengdu zit er inmiddels op. Morgen vliegen we naar Guilin, (Karstgebergte)
Zondagochtendvertrokken
we dan toch richting Samye. Waarom weten we eigenlijk niet, want het is een dorpje van niets. Het enige dat er is, is het eerste klooster van Tibet. En dat blijkt weer heel iets anders te zijn dan
een tempel. Dat je het maar even weet. Maar na al die tempels en kloosters en duizenden Boeddha's, Dalai Lama's en Panchen Lama's en wat al niet meer hadden we het daar wel even mee gehad. Het werd
ons wat dat betreft gewoon even iets te veel. Dus hadden we al besloten deze maar eens even niet van binnen te gaan zien.
Onderweg komen we in een piepklein kloostertje terecht en lopen vervolgens wat over het "strand" langs de Brahmaputra rivier. Best een leuke onderbreking van de rit. Was net "wad"lopen...
Het dorpje stelt inderdaad niets voor, dus daar zitten we dan op onze hotelkamer. Na een tijdje toch maar de schoenen aan om een blokkie om te gaan. We lopen richting het klooster en lopen daar wat
rond zonder naar binnen te gaan. Wat een verademing om eens niet al die verhalen over het Boedhisme en het ontstaan daarvan te horen.
Along the way help ik (die rooie) nog even wat werklui met het maken van een betonnen dakje en vervolgens besluiten we via de andere kant van het dorp een berg op te gaan lopen. Want is er een berg
met een paadje, dan wandelen we die op.
Vanaf hier hebben we een geweldig uitzicht, maken schitterende kiekjes en voor we het weten is de dag alweer om en hebben we toch een erg leuke dag gehad.
Als 's avonds een andere gids hoort dat we samen zonder gids die berg opgelopen zijn valt hij bijna ondersteboven van verbazing. Het blijkt dat je daar als toerist helemaal niet mag komen zonder
gids. Wisten wij veel? Nou ja, het is gelukkig goed gegaan, we zijn niet opgepakt. Want zo werkt het hier in Tibet nu eenmaal. Erg, maar waar.
Yoehoe, we zijn in Tibet. De Tibetaanse bevolking is super gastvrij. Heel erg beleeft, behulpzaam en ze spreken geweldig goed Engels. Kortom: meer contrast met de Chinezen is er niet.
We zijn erg onder de indruk van de Tibetaanse geschiedenis, het Boeddhisme en de huidige Dalai Lama. De Chinese regering die Tibet blijft onderdrukken is duidelijk voelbaar in Lhasa.
Ze zijn constant op hun hoede en voelen zich beperkt in hun uitspraken over de Dalai Lama en de Chinese regering.
We hebben in Lhasa het Drepung en Sera klooster bezocht. 's Middags wordt er in Tibetaanse stijl door de monniken religieus gedebatteerd. Er zitten 2 monniken op de grond en 1 laat vragen op zich
afvuren en beantwoord die dan, waardoor er discussies ontstaan. Het lijkt er heftig aan toe te gaan, maar er wordt ook bij gelachen.
Ook hebben we het imposante Potala Paleis bezocht. Wat een indrukwekkend bouwwerk. Het maakt van deze plek voor de Tibetanen een belangrijk bedevaartsoort.
Je ziet om het paleis Tibetanen met gebedsmolens van klein tot heel groot de Kora lopen. En bedevaarders meestal mannen die zich op handen en knieën voortbewegen, in het Tibetaans heet dat:
chactsy, hebben we door onze gids laten vertellen. Sommigen doen dit vanaf hun woonplaats naar Lhasa.
Prachtige Stoepa's waar je naar boven kan en een prachtig uitzicht hebt over Lhasa en op het Potala Paleis. Dit levert allemaal prachtige plaatjes op.
We hebben een fiets gehuurd om buiten Lhasa de rust op te zoeken. We blijven toch natuurmensen en zagen vanaf de Potala weilanden waar koeien en Yaks grazen. Dus hebben we die plek even opgezocht.
En leuk dat het was. We zijn een beetje klooster en paleizen-moe....Tibet heeft zoveel meer!
Wat een gemiste kans: Everest basiskamp!!! Zijn we zo dicht bij en volgens onze reisorganisatie was Everest basiskamp gesloten, vanwege de aardbeving in Nepal. Nu is hij wel open en horen we van
andere toeristen dat ze naar Everest basiskamp gaan. Wij balen er verschrikkelijk van. We hebben geen permit, dus geen trekking door de Himalaya.....we zijn heel even chagrijnig geweest, maar
hebben ons er overheen gezet. Misschien krijgen we in het zuiden van China het Karstgebergte nog de kans om te klimmen en te klauteren, oftewel een trekking te doen ;-) En......dan maar niet te
lang wachten om naar Nepal te gaan.
De stad is leuker dan Beijing, ondanks de enorme drukte, maar dat is persoonlijk. Het centrum is erg compact en makkelijk en snel door te komen met de bus en 2 metrolijnen. Leuke restaurantjes en
kraampjes op straat om te eten.
Direct na aankomst in ons hotel spullen gedropt en erop uit.
We begonnen met een fietstocht over de 14 km lange stadsmuur die om het centrum ligt. Leuk, maar omdat er vanaf die muur niet heel erg veel te zien was, was 14 km ook meer dan lang zat. Zeker ook
omdat het zo bloedje heet was.
Vervolgens door de stad geslenterd en een Chinese moskee in de moslimwijk bezocht. De moskee heeft in niets ook maar iets weg van een moskee zoals wij die kennen. En dan de overweldigende drukte
in de straatjes hier omheen. Nu kan het in de Kalverstraat ook druk zijn, maar dat is een afgelegen rustig steegje in vergelijking met wat je hier meemaakt. Ongelooflijk wat een idiote
schreeuwende drukte van verkopende lui die voornamelijk etenswaren proberen te slijten.
De volgende morgen met het plaatselijke vervoer naar het Terracottaleger. Even zoeken naar de juiste bus, maar met armen en benen communiceren lukt blijkbaar over de hele wereld. En dan sta je in
het park met dat Terracottaleger. Onvoorstelbaar dat men zoiets destijds gemaakt heeft, maar volgens ons is het nog veel onvoorstelbaarder dat men deze gevonden puzzel van miljoenen stukjes weer
in elkaar aan het zetten is. Ze zijn al ruim 40 jaar bezig en nog lang niet op de helft. Over monnikenwerk gesproken.
Ik (Inge) vond t terracottaleger niet erg indrukwekkend, maar in het park zag ik op een videoscherm beelden van Qin Huang snow big world. In een legeroutfit uit die tijd van de ijs-glijbaan naar
beneden en op een rubberband. Zag er zo cool uit, dus wij naar binnen. We waren de oudsten;-) gelachen met die gekke chinezen. Prachtige ijssculpturen kregen we er gratis bij.
's Avonds begint dan ons avontuur van de treinreis van 3 dagen en 2 nachten richting Tibet. We reizen door de Himalaya over het hoogste treintraject ter wereld. We passeren een pas van meer dan
5000 m. We kruipen naar boven en heel langzaam weer stukjes naar beneden. Niks helpt mij om hoogteziekte te voorkomen. Pillen en zelfs extra zuurstof helpen niet. Dus niet kunnen genieten van de
prachtige beelden vanuit de trein, ( Die onsterfelijke wel hè) Maar na aankomst, na een heerlijke lunch en lekkere douche zitten we samen dit berichtje te maken. Het gaat nu een stuk beter en we
gaan er gewoon voor ;)
Onze trein komt 10 uur 's avonds aan. Buiten voor het stationsplein lijkt het wel of de hele bevolking van Datong is uitgelopen, zo druk. Willen we er een foto van maken, is iedereen alweer weg
tegen de tijd dat we de camera hebben kunnen pakken.
Ons hotel zoeken is een makkie: het gebouw staat nog geen 100 meter van het station af en is enorm. We maken een plan over wat we de komende dagen gaan doen.
De volgende dag eindelijk eens een uitgebreid ontbijt. Er is geen nee te koop. Hoewel... brood en wat beleg is wel erg schaars. Voor de zoveelste keer verbazen we ons erover wat die Chinezen aan
warme maaltijd verorberen op de vroege ochtend.
We gaan met de lokale dubbeldekker bus naar de Yunang Grottoes. Kaartje kost zo'n 25 eurocent. Hihi....goedkoop hè, de rit duurt ongeveer 45 minuten over een traject van 15 km. We stoppen wel 20
keer. Daar aangekomen zien we een splinternieuw park om de grotten heen gebouwd. Prachtig in de oude stijl. En de tempels en grotten waren geweldig mooi, van binnen en buiten.
's Avonds op zoek naar een eettentje. Lastig als de Lonely Planet niet zoveel te koop heeft over deze stad. We kwamen bij een hot-pot restaurant. We snapten er helemaal niks van hoe het werkte. Met
handen en voeten kregen we toch voor elkaar dat er eten op tafel kwam. We dachten soep vooraf te krijgen, maar het was de bedoeling zelf je eten in die soeppan te kieperen en na 30 seconden er weer
uit te halen. Een soort van fonduepan. We hebben nog nooit zo'n lol gehad in een restaurant. En met stokjes eten is ook elke keer weer een belevenis op zich. Toch maar eens bij Anne-Marie in de
leer.
De volgende dag naar de hangende kloosters. Die kloosters hangen daar al vanaf 491 aan die bergwand. Er hebben echt monniken geleefd. Ze zijn gestut met dunne houten palen en als je daar boven
loopt, beweegt het hele klooster. De balustrade zit tot onder je heupen, de loopplank is ongeveer 40 cm breed en het hele spul hangt 50 meter boven de grond. Dus als je hoogtevrees hebt is het niet
een geschikte plek om even leuk foto's te maken. Het was zo druk als in de Kalverstraat met heeeeeel veeeeeel ongeduldige, duwende Chinese toeristen. Maar ja, hier luidt weer Peters motto; avontuur
bestaat nog. Het was erg indrukwekkend om te zien.
Ons hotel had feest, omdat ze 20 jaar bestaan en er was een trouwpartij. Het feest werd muzikaal omlijst door drumband "met drank meer klank". Zie foto! Verder hebben we vandaagde hele dag liggen relaxen, omdat de trein naar Xi'an om 16.40 uurvertrok en we pas om 14.00uur hoefden uit te checken. Lekker hoor zo'n dagje
tussendoor, maar eigenlijk zijn 3 dagen Datong net iets te lang.
p.s. Het internet is hier nogal eens dramatisch, met tot gevolg dat het plaatsen van de kiekjes momenteel even niet zo erg wil vlotten. Hopelijk volgen er morgen nog een paar meer, nu eerst ons
bedje maar in.
Waar je van verschillende kanten de muur op kan, kiezen wij natuurlijk niet voor de meest toeristische kant. Ik wilde eigenlijk ook wel een ander stuk muur beklimmen dan de vorige keer met Fokje.
We kozen voor Zhuangdaokou. Maar de lucht betrok zo op weg van de ene bushalte naar de andere en het was nogal een eind lopen. Onderweg nog wel getuige van een mobiele kapsalon onder de brug. Je
gelooft t niet, maar zie de foto's. Geweldig en wat een lol hadden de kapper en z'n klant (en) er zat ook nog een te wachten. Daar wilde een taxi-chauffeur ons wel voor een redelijk bedrag naar
Mutianyu brengen.
Zo gezegd zo gedaan......het werd alsmaar grijzer en grauwer en we hadden geen jasje, truitje, laat staan paraplu bij ons. Daar werd door de verkopers onderweg natuurlijk goed op ingespeeld. We
kochten een poncho, daar zouden we het wel mee redden. Die was na 100 mt lopen al kapot. Dan maar een paraplu, we kopen tenslotte in elke stad waar we op deze aardbol geweest zijn zo'n ding en dat
zijn er nogal wat. Het onweerde inmiddels ook en het stopte ook met "zachtjes" regenen. Het kwam met bakken uit de hemel. Degene die de fotocamera hanteerde had de paraplu, met als gevolg dat de
andere al geen droge draad aan z'n lijf had. Maar dat mocht de pret niet drukken. Beidenkleddernat, maar we hebben zo gelachen en hadden plezier voor tien. Peter zag z'n ogen uit en ik had dit stuk
muur nog nooit in de onweer en regen beklommen. De foto's zien er ook anders uit, dus afwisseling alom.
Na wat klimmen en klauteren kwamen we WK atleten tegen uit verschillende landen. Ze namen stuk voor stuk de tijd om met ons op de foto te gaan, maar onze eigen Dafne; in geen velden of wegen te
bekennen. Zeker een ander stukkie muur gekozen, want we lazen dat ze ook een bezoek aan de muur maakte. Jammer, maar dat zou ook te mooi zijn geweest om waar te zijn!
De top bereikten we na 2,5 uur en toen we daar aan het foto's maken waren, brak de lucht open en kwam zelfs de zon door. De terugweg ging ook voorspoedig en eenmaal beneden begon het weer opnieuw
te regenen. Wat hebben we weer genoten van deze dag, geweldige foto's gemaakt en de dag afgesloten met een heerlijke Chinese maaltijd.
Nu zitten we in de trein naar Datong en zijn er bijna. Vanochtend wilden we in Beijing nog de Drumtower en de Belltower bezoeken, maar die waren ook gesloten vanwege de viering van de bevrijding na
de Japanse oorlog op 3 september 1945.Soort van Bevrijdingsdag zoals bij onsop 5 mei. Toenhebben we zelf maar een Hutong wandeltour gedaan en nog even
rappodiklappo het Jingshan park doorlopen. Vanaf de heuvel in dit park, de enige heuvel in heel Beijing, kregen we een mooi uitzicht op de Verboden Stad. Konden we daar toch nog iets van zien.
Beijing, wat was het weer leuk! We nemen onze woorden terug hoor. We hebben enorm genoten van het optreden van Dafne Schippers in het prachtige Vogelnest, maar de rest was zeker ook de moeite waard
om over te schrijven.
De verboden stad was tijdens ons verblijf echt "verboden", vanwege het bezoek van Poetinop 3 septemberaan Beijing! Gemiste kans voor Peter; ik vond t geen
straf...
Weer op ons fietsje gestapt naar de Lama Tempel. Het was inmiddels 6 uur, dus tijd om naar een stadion te fietsen. De rest weten jullie al. Wat een TOP-dag. Door de opwinding van deze dag oftewel
de geweldige afsluiting....vanaf het stadion totaal de verkeerde kant uit gefietst, waardoor we verdwaalden en pas 2,5 uur later terug in onze hostel waren. Verhaaltje tikken en foto's bekijken en
nog vol energie om half 4 gaan slapen. Heet dat nou een jetlag?
De volgende dag heerlijk uitgeslapen en pasom 12:00op pad op de fiets naar de Temple of Heaven. Vervolgens naar Beihaipark. Waar alle tempeltjes gesloten
waren, jammer! En heerlijk gegeten in een Hutongwijk waar ik 2 jaar geleden met Fokje heb gezeten, was super leuk om weer terug te zijn. Deze avond vroeg gaan slapen omdat we de volgende dag vroeg
naar de muur wilden.
Dat stukje muur ga ik morgen in de trein naar Datong beschrijven. Dus lieve mensen, tot het volgende bericht van ons in "Datong"