Annapurna Circuit Trek deel 3

Annapurna circuit trek, deel 3

Dag 9, van Thorung Phedi naar de top: Thorong La Pass 5416 mt hoogte en weer naar beneden Muktinat op 3800 mt

Oh wat een nacht/dag. Vroeg naar bed vertelde ik in de vorige blog. Slapen ging moeilijk, het was koud en toen ik naar t toilet ging sneeuwde het en het bleef liggen natuurlijk. Een beetje gespannen stonden we om 2:00 uur op om vervolgens een echt trekkers-ontbijt te nuttigen. En half 4 was t gaan. Polle polle, was de kreet in Tanzania en hier zeggen ze bistare bistare......hoofdlampje op en zo zagen we alle trekkers voor ons naar boven schuifelen. Wat een geweldig gezicht, vooral toen het licht werd. Maar boven had het natuurlijk ook gesneeuwd, wat ook nog bleef liggen en de steile, smalle paadjes alleen maar glibberiger werden. Het was een barre/loodzware tocht waarbij menigeen werd ondersteund en geholpen door porters/gidsen of ander mannelijke medetrekkers. Onderweg kwamen we prachtige dingen tegen. Onbeschrijfelijk mooi. Trekkers te paard, omdat ze te vermoeid waren om zichzelf naar boven te begeven. Trekkers die we beneden ontmoet hadden en ogenschijnlijk fit waren en bijna boven om wat voor reden dan ook niet naar de top konden. Of ze waren onderkoeld of ze hadden gewoon de kracht niet meer. Wij hebben het op eigen kracht gered, maar boven gekomen was het zo koud en winderig dat "ik" en Peter iets minder nauwelijks oog had voor t uitzicht en voor foto's, zo vermoeid waren we. Maar toch hebben we een mooi filmpje kunnen schieten en wat fotootjes gemaakt.

Toen aan de andere kant van de Pass naar beneden. Wat een verschrikkelijke route was dat. Het uitzicht was niet mooi en de route was zo zwaar.......steil naar beneden en alleen maar rotsig! Er kwam geen eind aan en iedereen die je beneden hoorde was zo klaar met de route naar Muktinat. Echt een stad waar je zo snel mogelijk weer vandaan wil, vinden wij dan, maar na zo'n 14 uur onderweg te zijn geweest toch maar een Guesthouse opgezocht om te overnachten.

Dag 10, van Muktinath naar Marpha: van 3760 naar 2670 mt hoogte.

Om eerst even op Frans in te gaan: we schrijven deze stukjes om de beurt zo'n beetje, dus ook De Boerselaere geeft hier zijn versie op het geheel. En deze dag wordt dan ook door de Red Devil zelf beschreven. Maar dat even terzijde.

Deze dag dus verder naar beneden. Klinkt goed, moeten je voeten er wel tegen kunnen. Zolang naar beneden lopen is gewoon niet eenvoudig. En als de omgeving dan ook nog een stuk minder is dan tijdens de weg omhoog, is het best een uitdaging.

We lopen hele stukken over de "motorway". Hoe durven ze zo'n pad zo te noemen, een motorway bestaat bij ons uit asfalt, maar hier hebben we nog geen stuk asfalt gezien. Rotsen, de een nog groter dan de andere. Na een aantal uren lopen draaien we tegen de wind in. En omdat het kurkdroog is waait vanaf dat moment het stof met bakken tegelijk onze neusgaten in. Omdat dit absoluut niet erg prettig is, besluiten we al rap om niet door te lopen naar Marpha, maar om een dorp eerder te stoppen. Scheelt ons twee uren lopen. We stoppen dan ook in Lomsom en overnachten daar. Gaan we de volgende dag met de local bus verder naar Tatopani. Welk een busavontuur ons dan nog staat te wachten weten we op dat moment nog even niet.

Dag 11, van Jomsom naar Tatopani met een local bus......

Zo'n dag als deze is bijna niet te beschrijven. Onze gids had met veel pijn en moeite een ticket voor ons kunnen bemachtigen, maar sommige reizigers reisden ook zonder gids. Zat er een Brit voorin bij ons, hij had de chauffeur zelf betaald en ineens kreeg hij z'n geld terug en kon de bus verlaten. Er moest een local mee, die wel minder betaalde, maar toch. Zo ging dit tot 3x aan toe. De chauffeur vroeg z'n geld en een minuut later kreeg hij het weer terug. We reisden met Maayan (een Israëlisch meisje) in dezelfde bus met dezelfde bestemming. We hadden haar in Thorong Pedhi ontmoet. De bus zat zo propvol, hoofdzakelijk met locals. Als we een politiepost passeerden, moesten er een aantal uitstappen en verder lopen en zodra we de post waren gepasseerd konden ze weer instappen. Als ze dan weer instappen, is het onmogelijk om op dezelfde plek te gaan zitten/staan met als gevolg: Peter aan de ene kant een kind op schoot kreeg en aan de andere kant er een Nepalees met z'n hoofd op z'n schouder in slaap viel. Halverwege de rit moesten we wisselen van bus en wat er toen allemaal instapte, jeetje......wat neemt een Nepalees allemaal mee als hij op reis gaat.

Ik denk dat menigeen zo'n rit niet overleefd had, gelukkig heeft mijn rooie vriendje een zo goed als nieuw gereviseerd hart.... Aan de ene kant een immens grote rotswand en aan de andere kant een ravijn van tig meter diepte. We hadden misschien 10 cm over als 2 bussen elkaar wilden passeren, wat regelmatig gebeurde. Maar we leven nog steeds en achteraf was het een typisch Nepalese busrit.

In Tatopani een Guesthouse opgezocht en later naar de hotspring gegaan waar we weer allemaal bekenden tegen kwamen zoals de Zwitsers, die morgen met ons naar Phokara reizen. En een Duitser die onderuit ging onder de douche bij de hotspring. Moest 3 uur op de ambulance wachten, de kop vol hechtingen en dat wil je echt niet in een ziekenhuis in Nepal. Voor de volgende dag huren we met z'n 5-en een jeep, zodat we wat comfortabelere rit hebben dan vandaag.

Dag 12, van Tatopani naar Pokhara.

Helaas blijkt het niet mogelijk te zijn om vanuit Tatopani met de Jeep naar Pokhara te gaan. En dus... wederom een zo goed als ondraaglijke rit met de local bus naar het dorpje Beni en dan vanaf daar alsnog met een jeep of taxi.

De busrit duurt bijna 4 uur en degenen die de afstand lopen doen er maar iets langer over, zo beroerd is de route er aan toe. Onderweg staan we diverse malen stil omdat men de weg moet repareren, want het zand en rotsen zijn weggespoeld door de plensbuien. En de taferelen die zich dan afspelen zijn werkelijk zo idioot dat zelfs de Nepalezen lachend aan de kant staan te fotograferen. Tientallen bussen, auto's en honderden motoren proberen elkaar te passeren op paadjes van minder dan 4 meter breed en een afgrond van tientallen meters aan onze kant van de "weg".

Maar het leukste hiervan is wel dat niemand, maar dan ook echt niemand agressief reageert. Sterker, iedereen is heel bereidwillig elkaar te helpen. Moet je bij ons mee aankomen.

Vanaf Beni gingen we samen met onze Zwitserse vrienden in twee Suzuki taxi's richting Pokhara. Onderweg nog "even" eten. Na een uur kreeg ik mijn onvoorstelbare spicy eten. Een half uur later komen er nog twee porties spicy eten en na bijna twee uur kwam ook eindelijk het eten voor Inge en de noodlesoep voor mama Sita uit Zwitserland. Deze slurpt één lepel naar binnen, vliegt bijna in de fik en laat het daar verder wel bij. Kortom: wat een waardeloze tent!

Hierna nog 55 km naar Pokhara. Ritje van "slechts" dik 2 uur! Dan komen we eindelijk in ons heerlijk luxe hotel. Wat een genot, een lekkere hete douche, normale wc en niets dat lekt. We vallen heerlijk in slaap. Dit waren weer de avonturen van Inge en Peter en de Annapurna Circuit Trek. Een geweldige trekking in een prachtige omgeving! Het was verschrikkelijk zwaar, maar we hebben het gehaald en kijken met voldoening op deze periode terug.

Tot in Pokhara,

Inge en De Boerselaere

Deel 2 Annapurna circuit trek

Annapurna Circuit Trekking, deel 2

Dag 5, van Lower Pisang naar Manang ( 16 km van 3200 mt hoogte naar 3540 mt)

Heerlijk geslapen, we liggen elke avond al om 21:00 in bed. Omdat we moe zijn en ook omdat we er 's ochtends om 6:00 uit moeten. Hè hè eindelijk een strak blauwe lucht, zouden we dan nu eindelijk de besneeuwde bergtoppen van het Annapurnagebergte gaan zien? Het parcours was te doen, we hoefden uiteindelijk maar 300 mt omhoog. Onze gids noemt het parcours dan Nepalees vlak, maar wij vonden het toch wel aardig omhoog gaan en zwaarder dan verwacht. Onze lunch kregen we in een piepklein plaatsje "Mugje", klein dus. Er waren geen restaurantjes, dus bij mensen thuis. Ze verbouwden hun eigen groente en de oude baas z'n eigen marihuana. Super gastvrij en heerlijke vegetarische noodles-soep gegeten. Peter zijn darmen trokken het niet, t vlees. Dus tijdens de trekking maar verder vegetarisch en ik ben gewoon solidair. Na een mooie zonnige trekkingsdag bereiken we Manang waar we 2 nachten verblijven, want morgen hebben we een rustdag! Heerlijk, zin in.

Dag 6, rustdag

Eerst maar even uitgeslapen. Heerlijk, pas om half 9 ontbijt en dan even niks hoeven te doen. We plaatsen een verhaaltje en foto's voor jullie en dan is de ochtend al bijna voorbij, zo rap is de WiFi hier. Kunnen jullie weer nagaan wat we wel niet voor jullie over hebben.

Dan gaan we toch maar even op pad richting uitzichtpunt. Wel weer een paar honderd meter omhoog, maar wtf. Daar gaan we op pad, heerlijk zonder gids. Want het is een aardige man hoor en hij schijnt ook Engels te kunnen spreken, alleen verstaan wij er geen barst van. Langzaam omhoog lopend trekt de lucht steeds meer open en verbazen wij ons over het uitzicht op die bergreuzen en de Gangapurna gletsjer. Wat een natuurlijke pracht. Hier komen we voor!

Boven aangekomen genieten we van een overheerlijke groenten noodlesoep, en gaan na een tijdje weer naar beneden. Langs een smal paadje met aan beide kanten een afgrond van een flink aantal meters komen we weer aan in onze Guesthouse. Na een heerlijke maaltijd schuiven we weer mooi op tijd ons slaapzakkie in. Morgen weer voor dag en dauw op, op naar een hoogte boven de 4000 meter! Dat wordt weer lucht happen.

Dag 7, van Manang naar Yak Kharka ( 12 km van 3540 mt hoogte naar 4050 mt)

Beiden een slechte nacht gehad, ook vanwege de regen. We sliepen onder een golfplaten dakje en het ging behoorlijk tekeer. Maar na een goed ontbijt gingen we de strijd weer aan. We gingen alleen maar omhoog en dat is echt niet fijn om te beginnen. Het is weer bewolkt, dus weer geen goed zicht. Hoe hoger we komen hoe bewolkter het wordt. We zien dus niet meer dan vlagen van de toppen van t Annapurna-gebergte.

Nu is t nog niet zo heel erg, maar als we eenmaal op de top zijn en nog niets te zien krijgen........daar gaan we maar niet van uit.

In Yak Kharka aangekomen, komen we weer allemaal bekenden tegen. We zitten met z'n allen op de bovenverdieping aan een maaltijd. Super gezellig, want buiten is het koud. Hopelijk maken we een goede nacht, alhoewel dat steeds moeilijker wordt op deze hoogte.

Dag 8, van Yak Kharka naar Thorung Phedi ( 15 km, van 4050 naar 4450 mt)

Dit was niet zo'n lange dag lopen, omdat we besloten één dorpje eerder te stoppen. We hoorden nl van medelopers dat het beter is op een lager punt te overnachten, dat je in ieder geval niet meer dan 500 mt hoger overnacht dan de nacht ervoor. Nou dus, om hoogteziekte te voorkomen hebben we dat maar gedaan. Was weer een bewolkte dag, dus de foto's spreken voor zich. Maar vroeg naar bed, want veel valt er ook niet te beleven in dit gat en vannacht worden we al om half 3 gewekt om naar de top Thorong La Pass te hiken ( 5416 mt) oeh spannend hoor, doet ons aan de Kilimanjaro denken Reina......

Wordt weer vervolgd!

Veel leesplezier van ons uit de Himalayayaya

p.s. Foto's plaatsen lukt even niet. De WiFi is verschrikkelijk traag :-(

Annapurna Circuit Trekking deel 1

Annapurna Circuit Trekking

Dag 1, in een bus vol locals die allemaal huiswaarts keerden om het jaarlijkse festival Dasain te vieren, was afzien. De reis duurde lang, het was ontzettend warm en voor ons een kindje die ziek werd en moest kotsen, achter ons een meisje die misselijk werd en haar maaginhoud niet binnen hield. Kortom; het was weer een busreis uit het reisboekje van Peter en Inge. Maar toch na zo'n 8 uur in Besi Shahar aangekomen. Een klein en simpel guest house, gastvrije eigenaar en supersnelle WiFi.....

Dag 2 was lachen.

In een jeep van Besi Sahar naar Dharapani. Tocht van een uurtje of 6, maar dan wel de jeep helemaal volproppen uiteraard. Na 6 uur als een idioot door elkaar te zijn gehobbeld zitten je darmen ongeveer tussen je oren en je hersen daar waar eerst je darmen ooit zaten. Maar goed, uiteindelijk hebben we ook deze dag overleefd en konden we vroeg naar bed om uitgerust aan onze eerste hike dag te beginnen.

Dag 3, van Dharapani naar Chame (16 km van 1860 mt hoogte naar 2670 mt)

Het was een bewolkte dag, voor t hiken op zich niet zo erg, alleen zien de foto's er niet zo gezellig uit. Maar we hebben wel genoten van de prachtige omgeving, de leuke ontmoetingen met andere lopers en de verschrikkelijk aardige plaatselijke bevolking. Genoeg om dit allemaal meer dan de moeite waard te maken!

Dag 4, van Chame naar Lower Pisang ( 18 km van 2670 mt naar 3200 mt)

Het had de hele nacht geregend en dat werd overdag niet anders. Dus niets van het Annapurna gebergte gezien. Op zich hadden we van de regen niet zo veel last, maar onze spieren beginnen nu al te protesteren. Alles vanaf de heupen doet pijn, maar we gaan stug door....we ontmoeten leuke mensen onderweg van zoveel verschillende nationaliteiten en delen uiteindelijk dezelfde passie. Logeren dan met z'n allen in gezellige Guest Houses. Toen we in Lower Pisang aankwamen, klaarde het op en zijn we nog naar Upper Pisang gelopen waar een splinternieuw Tibetaans klooster is gebouwd. Weer een prachtige dag, waarvan we mooie plaatjes hebben gemaakt.

Eerst tot zover, wordt vervolgd......

Tot de volgende Blog

Peter en Inge

So long Kathmandu

So long Kathmandu,

Tja Kathmandu, wat moeten we ervan zeggen? Wat een drukte. Straatjes van drie meter breed waar tegelijkertijd al die toeterende auto's en scooters elkaar in tegenovergestelde richting willen passeren. En daar lopen dan ook nog al die duizenden voetgangers tussendoor. Als het dan ook nog met bakken uit de hemel komt, ziet het er allemaal erg droevig uit.

Ook zie je dat de Nepalese bevolking gewoon keihard werkt om de ingestorte gebouwen en huizen weer op te bouwen/herbouwen. Pas als de middelen ervoor zijn, kunnen ze beginnen. Alles is puur handwerk en gaat dan ook niet zo snel, waardoor er 1,5 jaar na de aardbeving nog steeds heel veel puin ligt en gebouwen gestut zijn om instorting te voorkomen. Ook leven er nog steeds duizenden mensen in tentenkampen in Kathmandu. Een triest gezicht, maar gelukkig zijn velen positief en hebben vertrouwen in een betere toekomst. Al moeten ze het niet van de Nepalese regering hebben, want die kijkt alleen maar toe.

We zijn een dag wezen mountainbiken downhill en offroad en dat was op zich ook wel weer een beleving. Op de weg naar de start op het hoogste punt hadden we het erover dat er bij ons zoveel fietsen gejat worden en je je daarvoor kunt verzekeren. Hier hoefde dat niet, want hier werden geen fietsen gejat, aldus onze gids. Maar je voelt hem al aankomen, tijdens onze lunch bleek zijn mountainbike te zijn verdwenen. In tegenstelling tot bij ons bel je hier wat bekenden en laat hier en daar bellen door mensen uit de streek en zie daar: tweeëneenhalf uur later is de fiets weer terecht. Meegenomen door een kind dat zo graag mag fietsen.

Gister nog wat spullen gekocht voor de Annapurna Circuit Trek. We gaan 13 dagen de Himalaya in. We hebben er zo'n zin in. Spannend en enthousiast beginnen we aan een nieuw avontuur.

Vandaag zijn we naar monkeymountain gelopen. Bovenop die berg staat de Swayambhunath tempel. Leuk uitje en de zoveelste tempel aan onze inmiddels aanzienlijke lijst tempels toegevoegd. Niet te vergeten; the garden of dreams, wat een oase van rust.....

Dus ondanks de drukte en chaos in Kathmandu hebben we ons toch ook wel weer vermaakt in deze stad. Gelukkig maar!

Dit waren weer de avonturen van Peter en Inge in en rond Kathmandu. En o ja, natuurlijk moesten we ook hier onze zoveelste paraplu aanschaffen. Maar da's logisch.

Misschien tot over 13 dagen, alhoewel we hoorden dat er WiFi is daar boven ????

Doei en tot later....

p.s. Er zijn mensen die de mail wel 2,3 en zelfs 4x krijgen. Erg vervelend. We kunnen niet ontdekken waar dat aan ligt. Sorry hiervoor!!!

Namasté vanuit Kathmandu

Kathmandu, 29 september

Namasté vanuit Kathmandu,

Allereerst willen we alle donateurs bedanken voor het enorme bedrag wat we met z'n allen hebben binnengehaald voor www.childsupportnepal.nl en www.bardiahomestay.com. En in het bijzonder toch www.deynbring.nl uit Oldeboorn! Heel erg bedankt. Het ene goede doel steunt de andere. Hartverwarmend....

Onze reis naar Nepal verliep voorspoedig. Met een tussenstop in Delhi vlogen we in zo'n 20 uur naar Kathmandu. Terwijl ik dit schrijf is 't 00:00 en we zijn klaar wakker! Is dat nou een jetlag?

Gister in onze homestay een paar uurtjes geslapen en daarna op pad. Jeetje man, wat een stad! Voor de aardbeving was het al een chaos, lieten we ons vertellen. Nu hebben we met eigen ogen gezien hoe de bevolking nog steeds lijdt onder de aardbeving van vorig jaar. Vooral in een stad als Kathmandu waar veel tempels en eeuwenoude gebouwen zijn ingestort. En wat je op straat ziet, grijpt ons erg aan en word je niet echt vrolijk van. Deze reis heeft op dag 2 al meer indruk op mij gemaakt dan alle reizen bij elkaar. Emotioneel gezien in ieder geval.

Maar vandaag zijn we bij Child Support Nepal geweest. Zo hé, wat hebben deze mensen in 10 jaar iets geweldigs opgezet. Pragati, de vrouw die hier samen met haar man Niken de zaken in goede banen leidt, vertelde ons over de dag van de aardbeving en een paar weken erna. De angst voor die bevingen was nog steeds hoorbaar in haar verhalen. Maar gelukkig heeft het huis waar zij met de kinderen wonen de bevingen nog redelijk goed doorstaan.

Omdat de kinderen en Pragati en Niken dit weekend allemaal naar familie vertrekken i.v.m. een festival hier (een soort kerst, maar dan anders) hebben we nu eigenlijk nauwelijks tijd gehad om samen met hun iets te regelen voor de 12 kinderen die in het huis wonen. En dus hebben we nu afgesproken dat we eind oktober weer bij ze langs gaan, zodat we dan een hele dag hebben om met deze bijzondere mensen alsnog een hele goede besteding aan het opgehaalde geld te kunnen geven. Dat zal zeker gaan lukken.

Tot zover eerst even. Morgen vroeg ons bedje uit om te gaan mountainbiken door Kathmandu valley. We zijn benieuwd wat dat ons zal brengen.

Groetjes,

Inge & Peter (Red Devil)

We gaan naar Nepal

Het is bijna weer zover, aftellen dus!

27 september vliegen we via Delhi naar Kathmandu om vervolgens 5 weken door Nepal te reizen.

We hebben er zin in en zijn super gemotiveerd om die verrekte Himalaya te bewandelen.

Vorig jaar mochten we niet, geen permit vanuit Tibet. Maar deze keer gaan we het gewoon doen.

Het hoogtepunt van dit avontuur is daarom ook de Annapurna-trek, maar liefst 12 dagen hiken en misschien nog wel meer.

Jullie horen van ons.

Namasté,

Peter & Inge

Wat was Hong Kong leuk ????

Wat was Hong Kong leuk ??

Het Karstgebergte, optimaal genieten van de rust, de prachtige natuur, de leuke mensen van The Giggling Tree en de activiteiten ;-)

We zijn aan de één na laatste etappe van onze reis begonnen. Er is hier van alles te doen, als je tenminste van de natuur houdt. We zijn van het schreeuwende China in een oase van rust terecht gekomen. In Aishanmen een piepklein plaatsje vlakbij Yangshou runnen Karst Draaisma (uit Leeuwarden) en Paulien Leisink The Giggling Tree.www.gigglingtree.com