Zo hé, Hué

Hué

Man wat is het toch heerlijk om na zo’n lange bus- en treinreis in een Nice hotel terecht te komen. En laat ons hotelletje nou net zo heten. Het is lekker schoon, de receptionist spreekt perfect Engels en de douche is heerlijk!

De volgende dag willen we weer eens een private fietstour doen met een roodharig mannetje als gids. Moet je natuurlijk eerst wel ergens fietsen kunnen huren en dat is nog best wel even een dingetje. Totdat er een Vietnamese dame ons aanspreekt of we een boottour op de parfume rivier (deze heet zo omdat ie naar parfum zou ruiken, maar wij ruiken het niet) willen maken. Maar nee dat willen we niet, we willen fietsen. Oké, dan wordt er een man op scooter bij gehaald en spring maar achterop dan brengt ie ons. Hoeft ook niet voor ons, want het is dichtbij. Ook goed, dan komt er even een andere dame bij die met ons meeloopt.

Eindelijk komen we dan aan bij de verhuurder: 2 fietsen voor 300.000 dong. Na enige tijd onderhandelen gaat de oudste man die geen woord engels spreekt akkoord me 200.000 dong. Is zo’n € 7,50.

Daar gaan we dan, wederom tussen alle brommertjes door naar de keizerlijke citadel. Ticket gekocht en naar binnen. Eerlijk gezegd geen idee wat we ervan verwachten konden, maar het was veel groter en ook mooier dan we gedacht hadden. De gebouwen waren prachtig en de tuinen schitterend en zeer goed onderhouden.

Hierna op naar de Thien Mu Pagoda. Ook al zulke mooi onderhouden tuinen, maar niet heel erg groot. Wel gratis en dat is voor ons Hollanders altijd fijn. :-) Het is hier ook best wel druk met toeristen die met busladingen hier gedropt worden.

Volgende halte zou de Minh Mang tombe worden, maar onderweg kwamen we een andere pagode tegen waar we maar even naar toe zijn gefietst. Dat kan nou eenmaal als je je eigen fietstour organiseert en je kunt met ons altijd alle kanten op. Behalve de goede. En dus zijn wij zo goed als enigen bij deze Pagode waarvan de naam ons totaal onduidelijk is. Het is hierna echter niet meer mogelijk om qua tijd ook nog de Minh Mang tombe te bezoeken, dus keren we de route weer om en fietsen terug naar Hué via een allemachtig drukke straat die op de heenweg nog best wel een soort van “rustig” was. Het lijkt wel één hele lange kermismarkt, onbeschrijfelijk.

Hoe dan ook, uiteindelijk komen we net voor donker weer bij de fietsverhuurder terug, dus knap getimed.

De 2e dag in Hué wilden we een scooter huren om naar het strand te gaan. Eerst op zoek naar een benzinestation, want veel zat er niet in. Was ff zoeken, maar gelukt. Via een toeristische route kwamen we aan bij het strand (stil en verlaten). Er was werkelijk niemand! Na wat rondrijden en een stukkie lopen over het strand kwamen we uit bij een erg luxe resort waar we voor 200.000 dong gebruik mochten maken van de faciliteiten + een drankje. Doen!

We genieten heerlijk relaxed van het prachtige en zonnige weer. Wat een genot ten opzichte van Sapa. Vervolgens vraagt een medewerker van het resort of ik zin heb in een potje jeu de boule met hem. Prima, kom maar op! Hij is goed en het was voor mij alweer 12 jaar geleden dat ik dit voor het laatst gespeeld heb tegen mijn kale vriend Van der Geest. Ik kom dan ook al rap dik achter te staan en het lijkt een hopeloze strijd te worden. Maar... it ain’t over till the fat lady sings the blues. En dat geldt zeker voor mij. Langzaam kom ik er weer in en begin in te lopen om uiteindelijk gelijk te komen bij 17-17. En we spelen tot 20. Nou ja, ik hoef het niet spannender te maken, uiteindelijk gaat de winst met 20-18 naar het rode gevaar. Yahoooo.

Zo was ook dit weer een zeer geslaagd dagje in lekker warm (28 klein nulletje C) Hué.

Dag 3 werd weer een fietsdag, want die Minh Mang tombe moest natuurlijk nog wel even bezocht worden. En eerlijk is eerlijk, ook dit was zeker weer de moeite waard. Alleen de heuvels op weg er naar toe hoefden voor ons niet persé, zonder zweetten we ook al meer dan genoeg met een temperatuur van dik 30 graden vandaag.

Volgende stop wordt de Khai Dinh tombe. Ziet er weer heel anders uit dan alle vorige tombes en pagodes en citadels. Kortom, het is allemaal best afwisselend te noemen wat we allemaal in Hué aan het bezichtigen zijn. Leuk!

Hierna trappen we naar een verlaten waterpark. Leuk, want hier stopt uiteraard niet één toeristenbus. We gaan met onze fietsjes onder de afrastering door en fietsen het hele park door rond het meer. Het hoogtepunt is toch wel de enorme vervallen betonnen draak. Echt heel apart om te zien.

De dag schiet alweer mooi op, dus haasten we ons terug richting Hué om weer net voor donker terug te zijn na alweer een geslaagde dag. Vervolgens eten we ook nog eens heerlijk bij een gezellig druk tentje, waarvan de naam ons ontschoten is.

Laatste dag Hué, nieuwjaarsdag! Althans hier. En dus wensen de mensen ons hier allemaal een heel gelukkig nieuw jaar. Grappig wel.

Deze dag hebben we een excursie naar de Vinh Moc tunnels waar tijdens de Vietnam oorlog destijds maar liefst 60 families ondergronds hebben geleefd om zich tegen de bombardementen te beschermen. En met succes want ze hebben het allen overleefd. Sterker nog, er werden zelfs nog 17 kinderen geboren in die tunnels.

Omdat het nieuwjaarsdag was waren er nauwelijks excursies naar deze tunnels, dus overal lekker rustig. Onderweg vertelde de gids het eigenlijk onbegrijpelijke verhaal over de geschiedenis van deze ongelofelijke Amerikaanse dwaling om een oorlog te beginnen hier. Niet dat ze er veel van geleerd hebben trouwens. Het hoe en waarom van deze oorlog kan je hier wel een beetje lezen: https://nl.wikipedia.org/wiki/Vietnamoorlog.Maar onbegrijpelijk blijft het.

De dag op zich was eerlijk gezegd niet zo heel bijzonder, maar meer interessant en dat is ook wat waard. Gelukkig kunnen wij ons er geen voorstelling van maken wat zo’n oorlog met een bevolking doet en dat moet maar zo blijven ook.

Inmiddels is het helaas weer gedaan met het heerlijke zonnige en warme weer en komt de nattigheid weer naar beneden. We gaan Hué verlaten om verder naar het zuiden te trekken naar Hoi An. We hopen dat het weer daar wat beterder is, maar de voorspellingen voorspellen helaas weinig goeds. We gaan het wel beleven.

Groetjes en tot een volgende reisverhaal,

Inge & Peter (Red Devil)

Sapa en nog meer

Sapa, vast een leuke stad als je er wat van kunt zien

De eerste uren van Sapa hadden we nog strak blauwe lucht, dus dachten tijdens een bakje maar een trekking te boeken voor 2 dagen, voordat het weer zou omslaan zoals verwacht werd. Zo gezegd zo gedaan.....Nee hè, het begon mistig te worden en binnen mum van tijd zag je de overkant van de straat niet eens meer. Wat doe je dan in zo’n geval, maar van t ene eet/-koffietentje naar de andere. Af en toe naar buiten kijken of de mist al opgetrokken was. Dat gebeurde dus niet. Er was een markt op en rond het plein. Daar maar even naartoe en moet zeggen dat de mist wel mooie plaatjes oplevert, met leuke tafereeltjes! Kindjes van nog geen 5 jaar die zich optutten voor toeristen om zo hun spulletjes makkelijker aan de man/vrouw te brengen. Dan smelt je toch en ga je overstag. Zie de foto’s, zo schattig

Dag 1 (18 januari) trekking door de Muong Hoa-Vallei

Wie kan nou zeggen dat je op je verjaardag een trekking maakt in een prachtige omgeving in gezelschap van je beste maatje en ook nog onder redelijk goede weersomstandigheden. Nou ik dus!!!

Lekker hiken door de natuur en de traditionelecultuur verkennen. We liepen door verschillende dorpjes en over rijst-terrassen. Eerst was t mistig, maar later brak de zon door. We werden begeleid door meisjes/vrouwen uit de bergdorpjes. Vlak voor hun dorp namen we afscheid, maar wel even wat kopen. Ik ben nogal gevoelig voor zulke dames en hun spulletjes! Zij voelen dat dan weer feilloos aan. Weer veel te veel betaald natuurlijk, maar zoals Peter dan zegt: je hebt ze een leuke dag bezorgt en de rest van de week hoeven ze niet meer te werken! In Dzay dorp splitst de groep op. 2 Amerikaanse jongens en wij 2en bleven bij een gastgezin overnachten. De rest keerde terug naar Sapa. We werden zo gastvrij ontvangen bij de homestay!Het dorp was in zo’n 10 jaar tijd uitgegroeid van zeer primitief naar een sfeervol dorpje met nieuwe restaurantjes/homestays. Je kan zien dat het toerisme hun geen windeieren heeft gelegd.

Na wat Netflix te hebben gekeken hebben we heerlijk gekoest op de slaapzolder. De volgende ochtend ingepakt, lekker ontbijtje verorbert en weer op pad! Er sloten 2 Franse meisjes bij ons aan en waren toen met z’n 6sen.

Dag 2 was iets moeilijker, omdat de paadjes nogal steil en slipperig waren. Door de tropische jungle hiken is toch wel wat anders dan over de makkelijke paadjes van de vorige dag. Maar wij houden ervan. Het weer was ook redelijk, geen mist, wel bewolking en geen regen. Voor ons prima te doen. Na de lunch rond een uur of 2 waren we uitgelopen en onderweg trok het alweer helemaal dicht. Toen we in Sapa werden afgezet zag je alweer geen hand voor ogen?. Wat een geluk hebben we gehad met het weer.

De volgende en laatste dag in Sapa was verschrikkelijk mistig! Wat doe je dan? Balen natuurlijk en heel veel geld uitgeven aan dure restaurants, Spa, massages en koffie met likeur drinken in het mooiste/grootste en duurste hotel van Sapa. Wat kan ons t schelen en failliet gaan we toch! We moesten tenslotte de dag vol zien te maken want om 22:00 vertrokken we pas met de nachtbus van Sapa naar Hanoî, om vervolgens in Hanoî om 6 uur sochtends de trein te pakken naar Hué. We dachten; we gaan overdag met de trein, dan zie je ook nog wat en we vinden met de trein reizen de leukste manier van reizen. Nou nu even niet. Jeetje, 14 uur in die klote trein. Er kwam geen eind aan en kwamen geradbraakt aan in Hué. Maar gauw naar ons hotelletje, omkleden en een hapje eten. Na bijna 24 uur onderweg te zijn geweest, maakten we alweer plannen voor de volgende dag. Na 4 dagen kou en mist in Sapa een lekkere Tropische temperatuur van 26 * hier in Hué zijn we weer helemaal blij.

Wat Hué ons brengt gaan we beleven. Zin in

Samenvatting van Sapa heeft Rod Stewart ooit al eens beschreven in het nummer Da ya think I’m sexy: “outside it’s cold, misty and it’s raining”. Dat was het ook wel voor ons.

Doei van jullie reisbloggers, Red Devil en Inge

Hanoî

We gaan weer op reis ?? ??

Bijna is het weer zover.......

Over een paar dagen, om precies te zijn zondag 12 januari reizen wij naar het verre oosten.

Vietnam en Cambodja is onze bestemming.

Waar we vorige keer met de auto de afstanden aflegden, gaan we nu maar weer een stukje vliegen en willen daar zoveel mogelijk over land reizen, per bus, trein, fiets en te voet.....we proberen zo goed enzo kwaad binnenlandse vluchten te vermijden, alhoewel t vliegen daar geen drol kost! We zijn dan niet van die milieuactivisten, maar een beetje bewust reizen kan ook geen kwaad.

We beginnen in het noorden, verblijven daar een paar dagen. Dat is ook het enige wat we geboekt hebben. De rest is voor ons ook nog eventjes kijken, maar in ieder geval wordt t veel wandelen op onze teenslippertjes door de rijstvelden; lekker relaxed, leuke, lieve mensen ontmoeten en heerlijk eten bij de locals. Cultuur snuiven, er is zoveel moois, genieten van de natuur en we maken een meerdaagse trekking, ergens boven Hanoi en reizen daarna af naar het zuiden, richting Cambodja en dan weer naar boven om na bijna 5 weken weer vanaf Hanoi naar Amsterdam af te reizen. Maar zover is het nog lang niet...we moeten nog beginnen.

We maken leuke foto’s, filmpjes en verhaaltjes, kortom; het wordt weer een groot avontuur!

Het zou leuk zijn als jullie weer met ons mee reizen, dan houden we jullie op de hoogte zodat jullie ons kunnen volgen.

Wij hebben er verschrikkelijk veel zin in!

Groetjes van jullie reis-bloggers.

Onze oude blog is ook nog steeds in de lucht

www.koolsi.waarbenjij.nu

Kopenhagen heeft ons hart gestolen ?

We zijn weer thuis

Zo hé, dit was weer een bijzondere roadtrip. Het doel was kamperen in Scandinavië, maar door alle weertypes te hebben gehad en dus ook verschillende temperaturen is ons tentje lekker in de auto gebleven. Konden we dat klere ding die de hele reis in de weg heeft gelegen zo op zolder stallen, waar hij de afgelopen 8 jaar ook heeft gelegen. Bij de rest van de niet gebruikte spullen......

Maar Scandinavië is geweldig! De fjorden, rotswanden, zee, meren, bos en nog veel meer. Leuke steden gezien. Stavanger, Bergen, Stockholm en vooral Kopenhagen, wat een leuke stad. Gezellige, hippe wijken. Tijdens onze fietstours komen we in Freetown Christiania terecht, een mini-hippiecommune in de Deense hoofdstad. Christiania is een zelfverklaarde semi-onafhankelijk stadje en werd gesticht in 1970, toen een groep hippies in het Kopenhaagse stadsdeel Christianshavn de verlaten militaire kazerne kraakte. De bevolking is over t algemeen vriendelijk en dat merk je aan de sfeer. Soms reageren ze erg vel als je je niet aan hun regels houdt. Er wordt gehandeld in wiet en hash, maar ook in spullen die het daglicht niet kunnen verdragen. Echt een aanrader vinden wij, hoewel na wat onderzoek gedaan te hebben het wordt afgeraden er naartoe te gaan. Hoe meer ons iets wordt afgeraden, hoe meer onze nieuwsgierigheid wordt gewekt.....

Kopenhagen heeft veel meer en heeft ons hart gestolen!

Het was een leuke, gezellige en vooral afwisselende reis en ondanks het weer hebben we ons zo vermaakt. We genieten nog even na. Volgende week moet er weer gewerkt worden om ons volgend avontuur weer te kunnen bekostigen. Waarheen weten we nog niet, maar het wordt vast heel iets anders.

Leuk en gezellig, dus bedankt dat jullie weer met ons mee wilden reizen en voor de meesten onder ons; een hele fijne vakantie gewenst. Geniet van alle mooie dingen die op je pad komen en geniet vooral van elkaar!

Doei en tot de volgende keer,

Dikke tût van ons

p.s. nog even wat statistische gegevens over onze Scandfinavië roadtrip:

• In totaal hebben we 4.469,9 kilometers afgelegd.

• We gebruikten hiervoor 276,4 liter benzine.

• Oftewel 1 liter op 16,7 km, of 6,1 liter per 100 km. Dat kon een stuk beroerder.

• Gemiddeld reden we 65,1 km per uur. Dat is natuurlijk niet hard, maar bedenk dan dat we in Noorwegen geen stukje weg hebben gevonden waar je harder mocht dan 80. En ook in het grootste deel van Zweden was dat het geval.

• We hebben nul keer onze tent opgezet.

Su, binne jum weer helemaal van alles op de hoogte.

Orsa en Stockholm ??

Paar dagen Orsa en vervolgens Stockholm

Eerst zien, dan geloven was onze gedachte toen John zei dat het mooi weer zou worden. Uiteraard vertrokken we uit Bergen met bergen regen en koud! Ondanks dat had ik (die rooie) toch vol goede moed een korte broek aan getrokken. Een mens probeert eens iets. Hielp dus niet.

Na dik 3 uur rijden tijd voor een bakkie met uitzicht op besneeuwde bergtoppen die allang niet meer besneeuwd dienden te zijn, aldus de plaatselijke bevolking. Tuurlijk! Na het bakkie dan ook de korte broek maar weer omgeruild voor een lange. Inge achter het stuur en kijk aan; daar kwam de zon. Direct flink warm op de passagierstoel. Ja hoor.

Na 12 uur tuffen kwamen we aan bij onze vrienden in Orsa. Long time no see, maar voelde direct alweer als vanouds. Volgende dag rustig aan effe bijkomen en ‘s middags met John op pad. Jolanda moest helaas werken. We waren nog niet onderweg met ons rondje lopen om het meer of we moesten in een hutje schuilen. H2O, we kunnen niet zonder, maar is het nou echt nodig dat wij dit steeds maar weer op moeten vangen? Zoek eens een andere idioot zou ik zeggen. Goed, na een half uurtje toch maar terug naar de auto, want het werd er toch nauwelijks droger op, en wat gaan shoppen. Grrr.

Volgende ochtend, zie daar: blauwe luchten! Het kan dus wel en John krijgt gelukkig toch nog gelijk. Op de quad van John scheuren we de bossen in richting een waterval(letje). De reis is mooier dan het doel is hier wel van toepassing. Heerlijk! Man wat is het dan geweldig om lekker buiten te kunnen spelen.

We besluiten een dagje langer te blijven en dus ouwehoeren we ‘s avonds heel wat af. Beetje veel te laat toch ons bed in, maar dan valt opstaan weer niet mee natuurlijk. Gelukkig hebben we geen haast en doen lekker rustig aan. Pas ‘s avonds gaan we met z’n viertjes de bossen in om fikkie te stoken om daarop de gemaakte wraps op te warm en op te peuzelen. Bij het hutje waar we eerder hebben staan schuilen is het nu heerlijk. Laagstaand zonnetje, geen wind en erg goed gezelschap. Wie doet je wat?

Maar dan zit het er alweer op voor ons. De volgende morgen tuft ons rode karretje naar Stockholm. De reis verloopt voorspoedig, alleen was het even zoeken naar ons appartementje. Jullie merken het wel, krampeerders zijn we niet bepaald. De tent blijft lekker in de auto. Hahaha.

Wat moeten we zeggen over Stockholm? Mooie stad, maar als het weer eens gaat stortregenen zoek je ook daar een dakkie op. Deze keer werd dat het ABBA museum. Echt waar. Was trouwens best leuk om te zien. Toch muziek uit onze jonge jeugdjaren.

De volgende dag beloofde het weerbericht alleen maar zonnige uren, dus plu thuis laten en de korte broek aan! Yahoooooo. Beetje slenteren door de stad, elektrische step pakken en wat op zo’n dingetje rondscheuren. Echt geinig.

Vervolgens stukje varen op een ferry en genieten van de zon. Hoewel... wat zien we daar nou ineens voor inktzwarte lucht naderen? Dat was niet de bedoeling. Gelukkig zijn we net van die boot af en in een restaurantje op het moment dat de sluizen weer volop open gedraaid worden. Binnen no time staat het terras blank. En de weersvoorspelling maar zon blijven aankondigen. Het moest niet magge zou mijn moeder gezegd hebben.

Gelukkig is de bui van korte duur, zodat we daarna weer door de oude straatjes van Gamla Stan konden rondsjokken. Nog wel weer effe één keer kort moeten schuilen, maar de eindconclusie was toch dat we een geslaagd dagje Stockholm hebben gehad.

Morgenochtend pakken we de boel weer in voor een rit van zo’n 7 uren richting København. Of, zoals wij Nederlanders het noemen: Kopenhagen. De dagen worden dan ook alweer flink korter en de nachten steeds langer.

Groetjes van de Scandinavische roadtrippers,

Inge & Peter (Red Devil)

P.s. John & Jo: nogmaals bedankt voor een paar heerlijke dagen! Het was zooooo leuk en super gezellig ;-)

Clichés, leuk of niet leuk ? of laten we t over het weer hebben!

Bergen ??

Na regen komt zonneschijn. Hoe Cliché kan een zin zijn, aldus de Klisjeemannetjes. Ze zeggen; Clichés zijn ‘versleten’ uitdrukkingen, nou dat vind ik dus ook, alleen is deze cliché-zin in ons geval wel heel bizar. We hebben inderdaad heel veel regen gehad, zoals mijn medeblogger in ons vorige verhaal al vertelde. We zijn nu in “Bergen” Zelfs voor een stad die bekend staat als de plek in Europa waar het het meest regent (gemiddeld zo’n 250 dagen per jaar). Dat is best vaak toch! In juni heeft het 25 dagen geregend. Om dan te besluiten naar Bergen te gaan! Wel stoer, maar een beetje avontuur is ons niet vreemd! Is dat niet de (weer) goden verzoeken, om maar even in clichés verder te gaan.....clichés in je tekst, hoe kom je er vanaf? Peter begon in z’n vorige verhaaltje al met: Ook wij zitten dan met de handen in het haar! En verder in het verhaal: , het blijft huilen met de pet op. In mijn verhalen komen de clichés iets minder vaak voor, omdat ik ze ‘probeer’ te vermijden! Het komt misschien omdat ik minder voetbal kijk dan hij en die programma’s waarin voetbalanalisten uren vol zitten te lullen. En daar nog dik voor betaald worden ook. Voetbalverslaggevers en voetbaltrainers kunnen er ook wat van. Die schudden er heel wat uit hun mouw haha.....Soms zitten “we” voetbal te kijken, dat hebben we veel gedaan dit seizoen en dan geeft Peter commentaar! De verslaggever zegt dan ?én seconde later precies hetzelfde, hij zegt dan; praat me toch niet de hele tijd na man. Ja jonge: je bent echt je carrière misgelopen, dan waren we nu niet bijna failliet geweest!

Maar goed, laat ik verder gaan met m’n verhaaltje.

We hebben het mooiste weer van de wereld, strak blauwe lucht, bijna geen wind en minder koud. Ongeveer 14 graden....

We vervolgen onze Fjorden road-trip als de navigatie zegt dat we een vreemde bocht naar links moeten maken. Blijkt dat we in de rij voor de ferry staan. We checken netjes in. Er is ook een bord met mannetjes op skies, wel de andere kant op, dus ik vraag aan ‘t meisje waar we net hebben ingecheckt of we nog uit de rij kunnen, om naar de skipiste op de gletsjer te gaan. Was geen probleem. Nou jut en Jul via een erg steil kronkelweggetje naar boven, eerst door een slagboom en wel weer even betalen natuurlijk. (Failliet gaan we toch) dan maar hier in dit prachtige land. De Folgefonna Gletsjer. Er was ?én afdaling en één sleepliftje. We hebben niet geskied maar wel een leuk tripje naar boven gemaakt en op de gletsjer even in de sneeuw gespeeld. Was erg leuk!

De volgende dag een kajak-tour gemaakt. Het waterdichte pak aan en uittrekken was al een uitdaging op zich. Vooral met je hoofd door dat gat.....Met een grote groep en 2 geweldige gidsen langs de Herdlefjorden gepaddeld. Het was bladstil en een knal-blauwe lucht. Dat levert mooie plaatjes op! Wat een leuke dag en we genieten nog steeds volop van het mooie weer.

De dagen zijn lekker lang, want het wordt hier praktisch niet donker!

Omdat de voorspelling voor morgen zo goed is, gaan we weer een dagje hiken. Bergen is omringt door 7 bergen, Ulriken is de hoogste, (643 m). Hij is verbonden met de makkelijkste Fløyen (300 m) de afstand tussen de 2 bergen is 15 km. Dat zou een prachtige lange hikedag kunnen worden. Ik zei tegen Peter: heerlijk, ik leg vast een korte broek en t-shirt klaar, lekker niet hoeven nadenken over, wat moet ik aan.... de wekker gezet op 07:15!!! Ik schrok wakker van dat ding en Peter mompelde iets. K zei, hebben we ons verslapen? Nee, kijk maar even naar buiten en ja hoor, t kwam weer met bakken uit de lucht. Nou we konden lekker blijven liggen en zouden als t een keer droog zou zijn, rond 11:00 onze laatste dag van onze fjordentrip een ietsje pietsje anders gaan invullen. Dan maar een wat kortere hike, een beetje flexibiliteit is hier wel een pré, anders krijgt de stress de overhand en iets waar je geen invloed op hebt, moet je vooral geen stress van hebben, zei de stresskip zelf......

Het werd ‘alweer’ een leuke, gezellige en energieke dag, met in het begin regen en later zonneschijn!

En nu, zondagochtend eindigt ons fjordenavontuur in Noorwegen. We rijden vanaf Bergen naar Zweden, om te kijken hoe John en Jolanda t maken, nadat ze Arnhem hebben verruild voor het Zweedse Orsa. Dat wordt 3 dagen bijkletsen, we hebben er ontzettend veel zin in. En het wordt daar mooi weer zei John, eerst zien, dan geloven ?

Blije Reis-bloggers ??

Regen, regen en nog eens regen

Regen, regen en nog eens regen.

Daar zaten we dan in Kyrping camping. Werkelijk een schitterend plekje aan een fjord met geweldig uitzicht. Als het wat mooi weer was geweest tenminste. Helaas, het was alle dagen weer echt Inge & Peter vakantieweer. Kortom: bewolkt, grijs en grauw en regen. En wat moet je dan doen hè? Ook wij zitten dan met de handen in het haar hoor. Want die fjorden zijn prachtig, maar dan moet je ze wel kunnen zien! Je kunt wel leuk een berg op willen hiken en willen genieten van het uitzicht op de fjorden, maar als die klotewolken vanaf 200 m hoogte al het water over je heen kieperen, dan heeft het weinig zin om een hoge berg op te gaan lopen voor het uitzicht.

Hoe dan ook, toch besloten we bij de Langfossen waterval aan een trekking te gaan beginnen. Maar het was niet ideaal. Het was glad en glibberig. Halverwege nog een uitzichtpunt vlak bij de waterval, maar vervolgens toch maar besloten om niet verder te gaan. Dus naar beneden geglibberd en daarna maar weer naar ons hutje aan het water. Een mens moet toch wat.

‘s Avonds maar een Netflixserie zien en nadenken wat we verder nog moeten gaan doen. Je kunt namelijk wel 100 x naar het weerbericht kiekeloeren, het blijft huilen met de pet op. Inge oppert al om rechtsomkeert te maken en gewoon door te rijden naar zonnig Frankrijk. Zou wel wat zijn, roadtrip Scandinavië en dan uitkomen in Frankrijk. We zijn er gek genoeg voor, maar toch doen we het maar niet. Volgende dag dan maar wat in ons autootje rondrijden en genieten van de natuur. Af en toe zagen we iets dat op een zonnetje leek, maar dat was alleen maar gekaanstekerij van dat ding, want de regen volgde altijd weer rap.

Zo begonnen we al een aardige dejavu te krijgen van een vakantie ooit in Frankrijk waar we ook overal regen kregen waar wij maar kwamen. Dat leverde destijds tenminste nog een pagina groot artikel in het AD op.

Maar goed, dat even terzijde. We reden via het dorpje Odda wat in het rond om uit te komen bij een plekje genaamd Bondshus. Er woont niemand (zeker James niet), maar vanaf die plek kan je lopen naar een meer waar je uitzicht op de gletsjer zal hebben. Dus wij uit ons karretje en op pad. Het was zowaar droog, dus wie doet ons wat. Het was en prachtige en zeer makkelijke hike, want zo goed als vlak. En inderdaad, de plek was prachtig. Zo tippelden we een kleine 4 km door, om vervolgens maar te besluiten weer terug te gaan. Het gemakkelijke paadje was ook ten einde, dus hoog tijd om terug te gaan.

En zie daar, daar kwam onze metgezel van deze dagen ook alweer naar beneden. Oftewel het begon weer te regenen. Maar deze keer hadden we hier wat op bedacht. Omdat het toch eigenlijk gewoon een simpel paadje was hadden we ons Berlin pluutjemaar meegenomen. Dat hielp!

Na deze wandeling eerst maar een bakkie in de auto om vervolgens terug te rijden naar de Kyrping camping. Beetje toeristische route genomen en de kilometerslange tunnels wat vermeden, wat nog weer mooie plaatjes opleverden.

Volgende dag weer tijd om in te pakken, want op naar Bergen.

Tot zover onze (natte) avonturen in Kyrping. Op naar het volgende hoofdstuk ?