Na een best wel voorspoedig verlopen vlucht kwamen we maandag aan in Hanoi. Visum geregeld en met de taxi naar ons Airbnb onderkomen. De straat waar we terecht kwamen zag er niet geweldig uit, maar we weten zo langzamerhand wel dat dat niet altijd alles zegt. We konden met de lift tot de 11e etage, maar moesten vervolgens via een nogal erg smalle trap naar de 12e. Maar dan konden we ook eindelijk ff lekker op een bed gaan liggen. We deden de deur open en... neeeeee, dit zal toch niet? Het zag er niet uit, wat een smerige kamer. Hebben wij dat? Het is al snel duidelijk: hier blijven we niet.

Dus weer taxi gepakt en op zoek naar iets beters. Maar dat kon snel. Gelukkig vinden we al rap een heerlijk schoon hotelletje. Pfffff. Effe liggen, oogjes toe, maar wel wekker gezet want anders weten we het wel.

Na ons power napje de stad maar eens in om direct in het crazy Hanoi verkeer terecht te komen. Je weet dat het zo is, maar toch ben je iedere keer weer verbaasd dat je door miljoenen brommerrijders ondersteboven gereden wordt. Althans, zo lijkt het maar wonder boven wonder gebeuren er eigenlijk nooit ongelukken.

Hoe dan ook, we zijn weer onder gedompeld in Aziatische perikelen. En o ja, uiteraard moest er weer een plu gekocht worden.

De volgende dag gingen we een walking tour doen met het rode gevaar als gids. We lopen heel wat af via de Hao Lo gevangenis (Maison Centrale: klinkt luxe en exotisch, maar is vooral indruk- en weerzinwekkend wat hier allemaal gebeurd is) naar de smalle en overvolle straatjes van the Old Quarter naar de train street, waar de huizen en barretjes bijna tegen het spoor aan gebouwd zijn. Helaas kwam er (nog) geen trein langs. Jammer, maar toch leuk om te zien.

De route ging daarna richting de one pilar Pagode. Werd een beetje een omweg, want we konden niet overal langs waar Google Maps ons langs wilde hebben. Zo kwamen we uiteindelijk via het Ho Chi Min mausoleum dan toch bij die Pagode op één paal. Meer is het ook niet.

Hierna maar weer richting hotel voor het dagelijkse gratis middag bakkie thee met kleine hapjes. We blijven wel Nederlanders hè. :-) Maar na dik 19 km wandelen ook wel weer verdiend. Vinden wij althans.

‘s Avonds nog een Vietnamese foodtour om de Vietnamese gerechten her en der in de stad te proeven. Leuk, alleen hadden we er wel iets meer van verwacht. Maar de egg koffie aan het eind was wel héél erg lekker.

Woensdag rustig opgestaan, want we hadden pas om half 2 een fietstour op de planning staan. Op de weg er naartoe wat spatjes, maar gelukkig bleef het daar ook weer bij. Soms hebben zelfs wij daar wel eens geluk mee.

De fietstour bracht ons langs wel een heel erg afwisselende route. Eerst naar een tempeltje waar de uitleg van de gids veel te langdradig was voor ons. We zagen de bui wat dat betreft al hangen, maar het viel in het vervolg gelukkig meer dan mee. Over de oude spoorbrug kwamen we uit bij een heerlijk rustig plekje (een visvijver met terrasjes) waar we wat hebben gedronken en gegeten; een overvette soort van oliebol, maar dan met vlees en groentes erin. En nee, het was geen loempia.

Hierna de spoorbrug weer over, de bewoners van de bananenplantages bezocht en daarna weer terug de hectiek van Old Quarter in. Ook nu kwamen we weer uit op 19 km, maar dan dus op de fiets.

We wilden toch ook nog even weer naar train street, want Inge wilde graag een foto dat ze tussen de rails zit. Zo gezegd, zo gedaan. En kijk aan, foto gelukt en.... sterker nog, daar kwam zowaar ook nog een trein aan! Sterker nog, in een half uur passeerden er maar liefst drie! Leuk hoor.

Nu zit Hanoi er alweer op, donderdag vertrekken we richting Sa Pa om daar een trekking te gaan doen. Wordt dus weer vervolgd.

Groetjes,

Inge & Peter (Red Devil)