Marokko dingetjes

We zijn nu bijna alweer een weekje thuis, maar toch nog eenmaal een verhaal van ons over onze enerverende trip en dan vooral over Marokko, want hoe e.e.a. allemaal in Europa is dat weten de meesten vast wel. Zwitserland is duur, dat klopt.

In Spanje is het meestal zonnig, dat klopt ook. In Duitsland krijg je te maken met enorme vertragingen als je met de trein reist. Dat wisten we dan weer niet. Maar dan over Marokko, wat hebben we daar allemaal voor bijzonders?

Onze mening is dat je niet voor de culinaire keuken naar Marokko af moet gaan reizen. Nu valt over smaak natuurlijk niet te twisten, maar wij waren er tenminste niet echt van onder de indruk.

Ben je ooit van plan om een auto te huren in Marokko voor een roadtrip, hou er dan rekening mee dat dat niet zal gaan lukken zonder een boete te krijgen. Om dit te illustreren met hoe zoiets dan komt hier een beschrijving van wat we hebben meegemaakt:

Om te beginnen kom je op een route van zo'n 300 km meer politiecontroles tegen dan in al je jaren dat je al auto rijdt hiervoor bij elkaar.

Levert dit dan per definitie ook boetes op zullen jullie vast denken? Nee, natuurlijk niet. Je moet je gewoon aan de regels houden. 😂 Duh, als het zo simpel was. 😵‍💫

Voorbeeld:

We hadden al van een Nederlands stel vernomen dat je bij een stopbord echt helemaal moet stoppen, ook als er helemaal niets aankomt. En dus stop ik bij een stopbord voor een T-splitsing. Kijk links, kijk rechts, er komt niets aan en dus rij ik verder. Maar de dienstdoende agent wijst mij dat ik naar de kant moet.

Ik krijg een boete want had niet gestopt voor de stopstreep en dat is geen respect tonen voor de politie. Jaaa hoor! 🥴

Nou stond er 25 meter voor de T-splitsing inderdaad een best wel nauwelijks zichtbare vage streep, maar als ik daar had gestopt had ik nog niet kunnen zien of er verkeer aan zou komen. Maar daar schijnt het niet om te gaan blijkbaar. Kut. Dit geintje kost ons 400 dirham, bijna 40 euro. Lekker dan. 😡🤬 Maar we krijgen er wel een officieel ingevuld boete document voor, dat dan weer wel.

Maar het kan ook nog anders. Er rijdt iemand voor je die 40 rijdt waar je 60 mag. Er is een best wel lang recht stuk weg en je wilt er voorbij. Maar ja, doorgetrokken streep. Nou ja, toch maar gas geven en rappodiklappo er voorbij. De chauffeur achter mij denkt er duidelijk precies zo over, maar daar krijgt ie ook nog spijt van. 🤣 500 meter verder, politiecontrole. Je stopt, want wijzer geworden na eerder beschreven boete verhaal. Je wacht tot je seintje krijgt dat je verder mag rijden. Maar nee, we moeten weer naar de kant. En meneer de politie laat mij op schermpje duidelijk zichtbaar zien dat ik de doorgetrokken streep over ben gegaan en dat ik maar liefst 77 reed waar 60 was toegestaan.

Dat kost 400 Dirham voor die streep en 150 voor te snel rijden. Lekker dan weer. Maar, zegt ie, doe alleen die 400 maar, dan laten we de snelheidsboete voor wat ie is. Ik geef 2x 200 dirham, hij pakt ze aan, kijkt mij aan een geeft mij 1x 200 terug. Zegt ie, zo is het voor mij en mijn collega. Tja, wat doe je dan hè? Ik bedankte hem maar en we gingen weer verder. Nu uiteraard geen officieel boete document. Zo hebben we fijn meegewerkt aan de omkoping van de plaatselijke politieagenten, zij blij en wij ook een soort van.👮‍♂️ Het zij zo. 🤔😉

Maar soms heb je ook geluk. Dan moet je naar de kant, vragen ze of je Frans spreekt. Zeg je dat het in het Engels zal moeten. Heb je geluk dan spreekt de agent geen Engels en zal ie je alsnog door laten rijden, want anders wordt het veel te ingewikkeld allemaal. Tot zover de politiecontroles in Marokko.

Hou je van zeer afwisselende ruige natuur, bergen, landschappen of wat al niet meer: ga vooral en doorkruis zoveel mogelijk van dit prachtige land en je zult verrast worden door zoveel idioot mooie uitzichten. Het ene moment is het veel groener dan je gedacht zal hebben, vervolgens heb je het idee dat je over de rode planeet Mars aan het rondtoeren bent, dan doorkruis je ruige bergpassen en kloven om even later weer lange stukken door bijna vlak terrein te rijden. Je kunt het bijna zo gek niet bedenken of je komt het hier onderweg wel ergens tegen.

Mooie gebouwen, die zie je hier ook in overvloed. Niet direct van de buitenkant zichtbaar trouwens hoor. Want als je een riad binnenstapt is de ingang soms best gewoon en klein. Maar dan kom je vervolgens in een paleis terecht met grote ruimtes een prachtige binnentuin waar je je ogen bij iedere stap die je binnen een dergelijke gebouw zet bijna niet zult geloven. De ene is nog mooier dan de andere.

Katten! 🐱 Ja inderdaad, dat moet ook vermeld worden, want heb je een "hekel" aan die beestjes dan moet je niet naar dit land gaan. Werkelijk ieder dorp of stad is vergeven van de katten. Het lijkt zowaar wel een heuse plaag. In de ene stad zien ze eruit als ware magere scharminkels (Fès), in de andere zien ze er zeer onderhouden en goed uit. (Essaouira)

Dan als laatste de bevolking zelf, mede op verzoek van Frans die er in een reactie naar vroeg. We kunnen er natuurijk ook niet onderuit, ook daar moeten we het nog even over hebben want je komt in dit land nu eenmaal veel, héél erg veel Marokkanen tegen. Het is niet anders.

En we moeten het zeggen, we hadden nooit gedacht dat de Nepalese bevolking ooit nog concurrentie zou krijgen qua aardigheid, socialiteit, behulpzaamheid of wat dan ook, maar toch is dit door de Marokkaanse bevolking gelukt. Het lijkt er wel op dat iedere Marokkaan die wij tegenkomen z'n best doet om te worden verkozen tot aardigste bewoner van het land. Wat ons betreft zijn ze dat dan ook allemaal. Nou ja, behalve die ouwe chagrijn bij de douane op het vliegveld dan.

De vrouw in de trein naar Fès had het ons al gezegd, we zullen gaan ondervinden dat de bevolking aardig en behulpzaam zal zijn. En daar was niet een woord aan gelogen.

Hiermee is een einde gekomen aan ons nomadenbestaan van één maand. Komende dinsdag weer de keiharde werkelijkheid van ons werk. Minder leuk dan dit misschien, maar zonder ons werk ook geen mogelijkheden om dit soort reizen te kunnen ondernemen. Dat en de gezellige socialiteit van onze collega's is ook heel veel waard.

Einde van weer een prachtig reisavontuur. Bedankt voor het meereizen en meeleven via onze blog. 😁🤗

Wie weet tot een volgende keer, want nu houden we echt op over Marokko.

Marrakesh en naar huis

Tjonge jonge, 4 dagen Marrakesh moeten echt een keer overnieuw…..

Hier komt het superlange verhaal van Peter & Inge, met heeel veeel foto’s 😜

Daar zij we dan, Marrakesh onveilig maken was de bedoeling!

Het was een helse rit met verschillende, noodzakelijke stops 🤮 💩

Maar ook deze rit heb ik weer overleefd!

Althans, we hadden de parkeerplaats bereikt en dan op zoek naar Riad N’S

In Marrakesh rijden de scooters, auto’s, (medina) taxi’s gewoon de medina in en ze toeteren, krioelen allemaal door elkaar heen! Het was zo bloody hot 🥵 in mijn situatie voelde het 40*!! Ik had totaal geen oog voor t mooie om me heen! Wel voor de gekte van Marrakesh. Wilde douchen en naar bed!

We werden door Zineb gastvrij ontvangen met een Marokkaanse thee als welkom! Onze kamer was prachtig, de Riad was een paleis. Peter had ORS gekocht in de hoop mijn darmen weer tot rust te laten komen. Het was een onstuimige nacht en waar we op hoopten gebeurde niet!

We zijn in heel wat bokkiewokkie landen geweest op deze aardkloot en ik ben nog nooit ziek geweest onderweg! Peter daarin tegen wel, die werd in elk bokkiewokkie-land wel een keer ziek/beroerd.

Nu liep niet ik verloren rond in een onbekende stad, maar waren de rollen omgedraaid!

Maar 4 dagen Marrakesh laten we niet zomaar aan ons voorbijgaan.

Dus gingen we zover mogelijk toch op stap in deze Koningsstad!

🧻 in de aanslag, weinig eten en veel water drinken!

In de medina een beetje geshopt, een prachtige poef gekocht en we zijn bij de Riad van Anne Marie geweest!

Anne Marie verbleef zelf in NL, maar ze zei; jullie zijn altijd welkom voor een theetje of lunch. Zo gezegd zo gedaan, ook daar werden we gastvrij ontvangen en hebben een rondleiding van Hassan gehad. Prachtige Riad, heel sfeervol. Roos van KZK zou helemaal gek worden bij het zien van het interieur 😂😂

De volgende dag:

Fietsen door de smalle straatjes van het eeuwenoude Marrakech

incl. Highlights die we zelf wilden zien. Get your guide is er niks bij, mijn personal guide, super navigator… Red 👹 brengt me overal waar ik wil!

Op zoek naar Baja Bikes https://www.bajabikes.eu/nl/en eenfiets gehuurd.

Fietsen in deze oude koningsstad is hip, leuk en zeker een must als je hier bent, wordt er gezegd.

Gelijk hebben ze! Niet alleen leuk, maar ook zoo druk, hectisch, warm, zonder verkeersregels, kortom chaos. Waar we in veel steden heerlijk relaxed gefietst hebben, was het hier overleven 😝 Als een kamikaze door deze stad gemanoeuvreerd, met gevaar voor eigen leven, maar we hebben toch verschrikkelijk veel lol gehad, vooral bij de eerste stop.

Waar zijn we langs gefietst: Eerste stop de Koutoubia moskee. We mogen er dan wel niet in, maar ook de buitenkant en de omgeving er omheen is de moeite waard.

Next stop, de Saadian Tombs. Alleen hadden we geen zin om naar binnen te gaan daar. Dus fietsten we verder richting Jardin Majorelle. Maar dan, ja dan kom je terecht in het drukke verkeer bij een markt gevolgd door een rotonde. Van links rechts voor en achter vliegen de toeterende brommers, taxi's, auto's en bussen je om de oren. Wij kriskrassen hier al bellend maar doorheen, maar echt heel leuk is het eigenlijk niet. Het is veel en veel te heet voor dit soort gedoe.

De volgende dag is de ballonvaart dag! Peter’s mooie luchtballon verhaal🎈

Voor 's avonds hebben we het dagmenu bij het hotel gevraagd, lekker makkelijk en dan kunnen we op tijd naar bed, want volgende dag vroeg op voor onze luchtballonvaart. Hadden we toch maar geboekt omdat het lijf van Inge weer in de meewerkstand stond deze dag.

Maar dat bleek 's avonds met de nadruk te zijn op stond, want na het avondeten was alles ineens weer helemaal anders. De hele avond en nacht in de weer een dus opnieuw gewoon hartstikke ziek. Gatverdamme nog aan toe.

Gevolg was dan ook dat ik in mijn eentje de lucht in zal gaan en dat Inge in bed blijft. Wederom zonde van het geld, maar nood breekt wet.

Om kwart voor 7 wordt ik opgehaald, dus mooi vroeg. Maar had nog veel vroeger gekund als we voor de 1e vlucht hadden gekozen.

Half 7 loop ik dan ook door de totaal verlaten medina, wat ook best bijzonder is trouwens.

Op het afgesproken tijdstip komt het busje en rijden we naar een vlakte waar het luchtfestijn gaat plaatsvinden. Vanuit het busje zie je een ballon of 10 in de verte langzaam dalen. In eentje daarvan is het de bedoeling dat de passagiers vervangen van worden door ons groepje. Als iedereen in de mand staat volgt een korte uitleg wat er van je verwacht wordt tijdens het opstijgen en landen. We moeten door de knieën totdat de "piloot" (of hoe heet zo'n gast eigenlijk die de gashandel van zo'n ballon bediend?) zegt dat je weer kunt gaan staan.

Eigenlijk zonder dat we er erg in hebben zweven we al een paar meter boven de grond als we op kunnen staan. Daar zweven we dan met de grappige broer van Najib Amhali die de captin is. Althans, hij praat met zoals hem maar dan in het Engels. Grapjes als: het is hartstikke makkelijk dat ballonvaren, ik heb het gister in 5 minuten geleerd.

Of vragen of iemand even een touw vast wel houden die héél erg belangrijk is voor de landing en dan het touw loslaten. 🤔😁🤭

Alles bij elkaar zweven we zo'n 45 minuten door de lucht met (wazige) uitzichten op de bergen van het Atlas gebergte en op Marrakech. Helaas zijn er niet veel overige ballonnen in de lucht, juist iets wat mij nou net zo mooi leek. Jammer maar helaas.

We zweven nog net over de weg om vervolgens een zeer bijzonder zachte landing te maken. We merkten het nauwelijks, net als het opstijgen dus.

Hierna gaan we naar een Berber tent voor een ontbijt, waarna we weer terug worden gebracht naar waar we waren opgehaald. Zo was ik na iets meer dan 3 uren na vertrek weer terug bij Inge. Lief 🥰

We besluiten de rest van de dag gewoon helemaal niks meer te gaan doen in de hoop dat het lijf van Inge weer tot rust komt een beterder aan gaat voelen. We gaan even het best wel koude "zwembad" in en liggen op de rooftop lekker op een bedje in de schaduw. Want in de zon gaan liggen is echt geen optie zo warm is dat.

Ik heb een goede nacht gemaakt gelukkig, want het is de dag van vertrek en heb er behoorlijk veel stress van, dat m’n darmen zich onderweg rustig gaan houden. Ik kreeg een licht ontbijt, dat ging er wel in. Dan maar gaan met die banaan.

Wat een rust op straat nadat we afscheid hadden genomen van Zineb en Myriam van Riad N’S

Veel Marokkanen gaan naar huis, naar hun familie om het offerfeest te vieren! De straten zijn schoon en er is bijna geen mens op straat, alleen een paar locals in witte Djellaba gehuld. Traditionele kleding voor een feest.

Elk jaar tijdens de islamitische maand Dhul Hijjah offeren moslims over de hele wereld een dier – een geit, schaap, koe of kameel. Hier in en rond Marrakesh waren ze al dagen met schapen aan het zeulen. Je zag ze in kleine pickups rijden met 1 of meer schapen erin. Ze werden ook op de brommer vervoerd, degene die achterop zat had dan een schaap op schoot 🐏

Op hetzelfde tijdstip worden de dieren geslacht en in 3en gedeeld. Verdeeld over familie, vrienden en buren en het 3e deel gaat naar arme mensen die het zelf niet kunnen betalen. Wat een mooi gebaar en traditie 🙏

Toen het feest begonnen was rijden wij naar de luchthaven en horen op onze eigen playlist the Rolling Stones met Sympathy For The Devil. Deze westerse muziek met zulke teksten is hier not done en eindigen we in het mooie Marokko weer met zo’n groot contrast, een wereld van verschil.

De vliegreis ging boven verwachting goed. Op Schiphol aangekomen eten we nog wat en nemen de trein van 18:05 voor ons laatste Interrail traject naar huis en zo is de treinavontuur cirkel weer rond.

Nu een paar dagen thuis en zijn we aan het nagenieten van deze prachtige reis. We hadden niet kunnen bedenken dat dit land zo’n grote indruk bij ons zou achterlaten. Onze verwachtingen over Marokko, de cultuur en vooral de bevolking heeft ons meer dan overtroffen. In de Riads hebben we het beste onderkomen van wat we over de hele wereld ooit hebben gehad.

Alle Marokkanen die we hebben ontmoet, echt geen één uitgezonderd zijn lief, attent, behulpzaam en warm! We zouden jullie dan ook aanraden als je van reizen houdt, met een vleugje avontuur en Marokko nog niet gezien hebt; wacht niet te lang……Veel steden zijn nog authentiek en je houdt het natuurlijk niet tegen, maar ook daar worden de mooie dingen opgeslokt door het toerisme. De natuur is adembenemend mooi.

Wat een verhaal weer hè lieve volgers..Het was zo leuk weer na onze reis van 4 jaar geleden verhalen te schrijven en foto’s te delen. Bedankt dat jullie mee wilden reizen met ons en voor de leuke reacties, ook altijd fijn om te lezen!

Ook Anne Marie van Riad The Bohemian Jungle 🌹willen we bedanken voor alle betrokkenheid, tips en goede zorgen.

Aan: https://www.reisjunk.nl hebben weook zoveel gehad, dank hiervoor Greg en Irene 🙏

Laatste Riad https://www.riadns-marrakech.com met name Zineb en Myriam hebben mijn verblijf in Marrakesh zo aangenaam mogelijk gemaakt! Ze waren super zorgzaam en lief 🥰

Nogmaals bedankt, liefs Peter & Inge ♥️♥️

Essaouira. Wat???

Hatseflats, daar gingen we weer, op naar Essaouira. Ook een plek waar we voor deze trip nog nooit van hadden gehoord. Maar het zou er heerlijk relaxt moeten zijn, dus dat willen we dan wel even gaan checken. En zowaar, zodra we de auto geparkeerd hebben en het stadje inlopen begrijp je direct hoe ze dat bedoelen. Het is er heerlijk! 😁 Lekkere temperatuur waarbij je niet direct aan twee kanten gebakken bent als je even in de zon loopt, heerlijke terrasjes en een geweldig gemoedelijk sfeertje. Kortom: binnen een minuut voelen we ons hier thuis en vinden we beiden dat we een juist besluit hebben genomen om eerder hier naar toe te rijden.

Na enige tijd lekker door de medina dwalen zoeken we met de zogenaamde medinataxi onze riad op.
Even, medinataxi is mannetje met een karretje die je bagage voor weinig voor je meezeult naar je onderkomen voor de komende dagen. En deze keer was het verder dan 10 meter zoals in Fez. Ook deze riad is weer prachtig, maar ook weer op geen enkele manier te vergelijken met andere die we hebben gehad of gezien. Klein nadeeltje van deze: geen lift. En we zitten niet op de begane vloer. Dus dat wordt veel trappen lopen.

De volgende dag huren we e-bikes en trappen ons een weg naar Sidi Kaouki, een surfdorpje. Leuk tochtje hoor, met onderweg ineens een leuk tentje om wat te eten en drinken en twee shopwinkeltjes. Je verwacht het daar niet, het is er toch. 🤗

Na 25 km komen we aan in Sidi Kaouki. In de tijd dat ik deze naam tik ben je er ook doorheen gefietst zo'n beetje. Dus wat we daar verder moeten doen weten we zo eigenlijk ook niet, dus keren we de fietsen weer om en fietsen terug. Alleen nu tegen de meer dan stevige wind in. Met een best wel beetje rap leeglopende batterij is dat niet echt heel geruststellend als je nog 25 km moet. Toch halen we Essaouira en nemen een lekker biertje en cocktail bij een strandtentje genaamd Beach & Friends. Ons al aangeraden door Anne-Marie, de in Marrakech wonende Nederlandse waar Inge het al een paar keer over gehad heeft. Op het strand zitten is op die plek ook nauwelijks aan de orde, want dat wordt bevolkt door kamelen en paarden. 🐪🐎
Onderweg maken we nog wel vriendjes met twee ezeltjes die langs de kant van de weg lopen. Zo leuk nou.
Uiteindelijk leveren we de e-bikes weer in met nog maar 6% in mijn batterij. Pffff

Dag na onze fietstocht doen we rustig aan, lekker dagje strand. Hoewel dagje, we slapen uit een Uiteindelijk zijn we pas ergens in de middag op het strand. Maar dat is ook fijn om de tijd gewoon aan jezelf te hebben.
We hebben onszelf ook beloofd dat we gaan zwemmen in de oceaan. Alleen is die toch best wel erg koud, dus echt zwemmen wordt het niet. Meer wat poedelen, ook lekker.

's Avonds eten we op een werkelijk idioot mooi en gezellig rooftop restaurant van, wij denken, de mooiste riad die we deze reis tegen zullen komen: Salut Maroc. We weten het wel zeker. Mocht je nieuwsgierig zijn naar dit fenomenaal kleurrijke geheel, Bekijk dan hun website maar eens: https://www.salutmaroc.com/gallery

Zo zit voor ons ook deze één na laatste stop er alweer op. De volgende route voert ons richting Marrakech. De idiote drukte weer in. Zal wel weer even wennen zijn na Essaouira. Alleen is de route naar deze drukte er niet eentje zonder slag of stoot. Althans, niet voor Inge. Helaas slaat het virus bij haar toe waar ik normaal gesproken in dit type landen last van heb: 💩 en 🤢🤮 slaan keihard toe en zoiets maakt inpakken, maar vooral reizen alles behalve tot een pretje. Het worden dan ook drie hele lange uren voor haar met als kokend "hoogte"punt het binnen rijden in de verkeersgekte van Marrakech. En dan moet je de auto ook nog zien te parkeren in die gekte om vervolgens door de sluipdoor kruipdoor straatjes en wazige steegjes je hotelriad te bereiken. Zodra dit gelukt is ploffen we dan ook even languit op bed. Hè hè effe uitpuffen.

Wordt nog één keer vervolgd...

Aït Ben-Haddou en door...

Tja, wat brengt onze reis ons nog als je twee van zulke hoogtepunten (Sahara en Todra kloof) achter elkaar hebt gehad? Het volgende doel is in ieder geval Aït Ben-Haddou. Een dorpje gebouwd tegen een berg en bestaat geheel uit leem. En nee, wij hadden eerst ook geen idee dat dit dorpje bestond. Maar toch kan het zomaar zijn dat jullie allemaal wel eens beelden van dit oerdorpje gezien hebben. Hoe dan? Nou, omdat hier ruim 30 speelfilms zijn opgenomen. Van Asterix en Obelix tot Indiane Jones tot The Gladiator en nog vele meer.

Hoe dan ook, na lekker rustig aan te hebben gedaan vertrekken we begin van de middag naar Aït Ben-Haddou. Ons plan is om dan de volgende dag dat dorp te gaan bekijken.

Maar eenmaal daar aangekomen blijkt het onderkomen waar we overnachten niet bepaald overeen te komen met de plaatjes die airbnb ons had voorgeschoteld. Beetje jammer. 😢 Dus besluiten we om er de volgende dag toch maar weer direct te vertrekken. Maar dan moeten we natuurlijk dat lemen dorp nog wel gezien hebben. We zijn er nu toch.

Het lemen dorp is aan de overkant van de rivier, dus laten we dan daar maar eens een kijkje nemen en daar een happie eten, bedenken we.

Dat eerste kon daar wel, dat happie eten daarentegen is daar helemaal niet mogelijk, want er is daar niks anders dan prullaria winkeltjes en 2 of 3 plekkies waar je alleen wat kunt drinken. Dan maar door de straatjes dwalen op weg naar de top van deze berg. Hoewel heuvel een betere term is voor deze bult.

Zo zijn we in anderhalf uur ook wel door dit hele dorp heen gelopen en begrijpen we eigenlijk niet zo goed waarom er hele dagtrips vanuit Marrakech hier naar toe worden georganiseerd. 🤔

Eten doen we dan ook weer aan de andere kant van de rivier met uitzicht op dit toch wel bijzondere dorpje. Met een prachtige zonsondergang erbij, dat dan weer wel. En dat eten, dat doen we voor een prijs van maar liefst 150 Dirhammetjes. Dat is nog geen 15 euro. Daarvoor hebben we: beiden een groentesoepje, een vegetarische tajin maaltijd en een soort kipsaté met aardappeltjes en wat groente en 2 cola. Kom daar nog eens ergens voor voor deze prijs. En het smaakte ook nog!

Maar dan, dan maken we een denkfout voor onze volgende bestemming. We bedenken om naar Agadir te gaan. 🤪 Om vervolgens iets te boeken 16 km ten noorden van Agadir in Tamraght. En dat is denkfout nr 2. Want we rijden door Agadir en dat lijkt ons eigenlijk direct al helemaal niks. Lijkt in werkelijk helemaal niets op wat we tot nu toe aan Marokkaanse pracht hebben kunnen meemaken. We rijden op enig moment langs zo'n gele M, dus dan weet je het al wel: deze stad is verpest. Hopelijk is dat Tamraght dan wel een lekker stranddorpje om te relaxen aan het strand. Maar helaas... het dorp heeft één weg met asfalt en de rest is zand en/of grindpad o.i.d. En waar we uitkomen voor ons onderkomen voor drie nachten is nou niet bepaald wat we voor ogen hadden. Nou ja, het huis op zich was helemaal prima, precies zoals de foto's op airbnb, maar de omgeving een stuk minder.

Zo zijn we rap gedowngrade van mooiste onderkomen met prachtigste uitzichten naar een uitzicht op een half af of half vervallen pand. Wij denken dat het half af is. Kortom, dit was niks. Ook langs het strand valt eigenlijk alles tegen. Nou ja, alles? Niet helemaal alles, want we eten bij een tent die er niet als gezelligst uitziet, maar we eten hier wel het lekkerst van alle maaltijden die we tot nu toe in Marokko gehad hebben. Dat dan weer wel. Tagliatelle carbonara, een paella met kip en een ceasar salade; lekker Marokkaans ook. Not! 🤪 Maar voor de Marokkaanse keuken hoef je je dan ook niet al teveel illusies te maken, dit valt namelijk flink tegen vinden wij. Maar smaken verschillen uiteraard.

Toch nemen we het besluit om de volgende dag te gaan vertrekken. Zonde van de twee nachten die we al wel betaald hadden, maar het is niet anders. Nog twee dagen hier blijven is nog zonderder dan die betaalde overnachtingen die we nu niet gaan gebruiken moeten we maar denken. Dus hup, de hele handel voor de zoveelste keer weer inpakken en op naar Essaouira. Dat moet wel heel leuk zijn zeggen ze. We gaan het beleven.

Wordt ook deze keer weer vervolgd...

Onderweg van Ait-Ben-Haddou naar Agadir! De rit duurt 5 uur. Dus even een stukkie schrijven…

Peter rijdt, ik schrijf 🚙 ✍️

Vrijdag 7 juni: Tinghir Oasis & Todra Gorge

Tinghir heet het plaatsje waar we bivakkeren/overnachten!

Waar wij al niet zijn geweest tijdens onze reizen, all over the world 🌎

Op prachtige, bijzondere plekken, plekken waar we de cultuur opsnuiven. Waar we door de locals worden omarmt alsof we familie zijn. Waar we de ruige natuur opzoeken. Waar we tegenwoordig de grote drukke steden vermijden, des te meer de kleine plaatsjes opzoeken, omdat je dan dichter bij de bevolking komt te staan en kan genieten van de rust en gezelligheid!

Het is niet dat ik niet realistisch ben en de boel te veel romantiseer. We zijn natuurlijk

op verschillende plekken beroofd, maar het is zo’n klein percentage die van kwade zin is. We denken maar zo; de meeste mensen deugen gelukkig! 🤗

We hebben op bijzondere plekken, in mooie accommodaties overnacht:

* In een ijs-hotel 🥶 in Fins Lapland

* In een zout-hotel in Bolivia (Salar de Uyuni)

* Op de vulkaanrand van de Rinjani op het eiland Lombok in een tentje

* In hostels midden in de Himalaya tijdens onze hike naar Annapurna en Everest basecamp

* Op onze 6 daagde tocht naar de top van de Kilimanjaro in Tanzania 🇹🇿

* Met de trein de “Himalaya Express” de hoogste bergpas ter wereld bedwongen Qinghai-Tibet Railway is de officiële naam van de hoogste spoorlijn ter wereld. 5.565 meter. Duizelingwekkend hoog voor mij om dus hoogteziekte te krijgen. Ik heb er niet veel van mee gekregen. De treinen zijn standaard uitgerust met zuurstof in bepaalde coupés! Samen met een Chinese jongen een Zuurstof coupé-tje opgezocht en daar lagen we dan. Niet de meest leuke nacht, maar wel bijzondere nacht meegemaakt. Maar in Tibet (Lasha) was alles anders. We waren in Tibet, wat een grote wens was.

* In de Sahara in een tentenkamp 🇲🇦

* En ik vergeet er hoogstwaarschijnlijk ook nog een aantal.

* Maar deze accommodatie waar we in Tinghir overnacht hebben is erg bijzonder: eco-lodge Auberge Le Festival

Het ligt in het hart van de Todra kloof, op een uitzonderlijke middle-of-nowhere-spot. De eco-lodge is gebouwd van natuurlijke materialen uit de omgeving. Wij sliepen in een kamer die is uitgehakt uit de rotsen. In een grot dus 🤩

Weer een leuke ervaring rijker…

We werden hier verwelkomt door de meest aardige familie. De jonge lui die daar werken zijn zo enthousiast en de eigenaar beschouwd hen als familie. Ze hebben de lodge 25 jaar geleden vanaf niets helemaal opgebouwd. Ze zijn begonnen met één tent. Hun kindjes lopen daar rond en krijgen zoveel liefde en aandacht van de jongens en meisjes die daar werken. Ik voelde me helemaal thuis en de kindjes deden mijn hart smelten 😍

En toen de hike. Locatie en route hadden we niet.

We wisten dat de route niet een officiële naam heeft! Een foto van een met pen getekende kaartje was onze enige houvast.

En het startpunt wat je kon herkennen aan de parkeerplaats net voorbij het toeristische deel van de Todra kloof.

Er stond op de parkeerplaats een camper busje geparkeerd waar een vrijgevochten Zwitser met rasta haar bivakkeerde met z’n gezin en ons een beetje wegwijs maakte! Er was een lange stenen trap omhoog en daarna moest je het zelf uitzoeken….

We waren natuurlijk weer veel te laat begonnen, zoals altijd. Op ‘t heetst van de dag, zonder eten, maar wel aan water gedacht. De route was 11 km, langs toch wel moeilijke paadjes en de temperatuur ongeveer 38*

We liepen een uur en waren al 3x verdwaald! Tjonge jonge…. Voor de 3x onze route vervolgen totdat we een Chinese jongen met een enorme backpack tegen kwamen en vroegen: weet jij waar de route langs loopt? Dat wist ie natuurlijk ook niet! Ik zei: wij gaan de Todra Gorge Hike doen, hij had werkelijk geen idee waar ik het over had. Waarop ik hem weer vroeg: wat ga jij dan doen, noh gewoon lopen en kijk wel waar ik terecht kom. Gelukkig sprak hij perfect Engels, hij was op z’n 3e vanuit China naar Canada geëmigreerd! Toen nodigde ik hem maar uit achter ons aan te lopen…..

Toen waren we met z’n 3en 🙉🙈🙊

Peter had inmiddels op Komoot een route gevonden en als we weer van het padje af raakten dan wist hij wel weer een padje te vinden en konden we onze route weer vervolgen. Met z’n 3en waren we af en toe van het padje af, het spoor bijster.

Aan de Chinese Allen hadden we niet zoveel…onderweg hadden we wel af en toe een soort van gesprekje maar zoals velen mij kennen, ben ik nogal een ongeleid projectiel, ik val nog wel es….Dus ik moest me goed concentreren om niet het ravijn in te storten. We liepen en klauterden onze weg naar boven 🔝

Later vroeg ik hem in welk hotel/hostel hij zat en waarom hij die enorme backpack met zich mee zeulde? Al z’n spullen zaten erin, hij was dezelfde dag vanuit de Sahara rechtstreeks de kloof ingegaan. Hij zag ergens een trap en dacht: die ga ik maar op! En voor je in de Sahara was? Toen kwam hij uit Casablanca. Hij was net uit Nepal, Katmandu, komen vliegen. Heb je door Nepal gereisd? Nee, alleen de Himalaya, had ie Everest basecamp gelopen. Hè, wanneer heb je EBC gelopen dan? Eind mei! Peter hoorde ons gesprek aan en zei EIND MEI?! Toen die klaar was met EBC dacht hij: vlieg direct door, via Delhi naar Marokko. Super aardige jongen, maar wel een beetje vreemd 🙈

Nou zijn wij ook niet van die types van het volgen van de gebaande paden, maar dit was wel de overtreffende trap 🤭

We vervolgden onze tocht en zo kwamen we boven bij de enige Nomad die daar boven in een grot en tent leefde. De man zat helemaal te shaken, had Parkinson! Zo sneu en hij zag er zo aandoenlijk uit! Hij bood ons een kopje thee aan, maar daar hadden we al geen tijd meer voor. We hebben hem toch maar wat Dirhammetjes gegeven waar hij ons dankbaar voor was…. En hij stuurde ons de goede kant op, want wij liepen natuurlijk de verkeerde kant op.

Lang verhaal kort, oh nee…toch lang!

We hebben het gehaald! 5 uur onderweg geweest. Even wat gegeten en gegevens uitgewisseld met Allen. Zo verliep onze dag heel anders dan we verwacht hadden 🙊

Morgen weer verder met nieuwe avonturen van Jut & Jul op Reis 🤎🤎

De Sahara, Erg Chebbi woestijn 🌵🐫

Hehe, daar zijn we weer met een nieuw verhaaltje! Erg Chebbi woestijn 🌵 🐫

We zijn wat achterop geraakt met onze blog…We hebben ook zoveel gezien en gedaan en vermaken ons bijzonder goed! Jammer dat we nog maar een week hebben…Maar Marokko heeft ons hart gestolen en we komen zeker terug… ook vanwege de Marokkaanse bevolking, ze zijn zo lief en gastvrij, daar kunnen we in Nederland nog heel veel van leren ♥️

Het is nu zaterdag 8 juni en zijn de Sahara en het Atlas gebergte in geweest!

En weer wat kilometers afgelegd door het prachtige landschap. De ene plek is nog mooier/leuker dan de andere.

Peter beschreef al dat de route geweldig was van Fès naar Merzouga. En nu we op deze manier door Marokko skeuren, komen we wel vaak jonge Nederlanders tegen die dezelfde route doen als ons, soms ook andersom. We road-trippen er oplos en eigenlijk is het wel net zo leuk als met de trein, leuk op een andere manier. We zijn net een stel zigeuners of nomaden. Sommigen hebben er hun beroep van gemaakt, zoals De Reisjunks ;) Zo kijken we heel veel van ze af, wat ook de bedoeling is van hun beroep!

Ook krijgen we veel nuttige en super leuke tips van Anne Marie: het mooiste meisje van de klas. We hebben regelmatig contact, zo attent en lief dat ze dit voor ons doet. Anne Marie woont in Marrakesh en heeft daar een prachtige Riad the Bohemian Jungle 🌹

Maar het was niet leuk wakker worden de volgende dag. Ik zou het niet meer over het weer hebben, maar dit is andere koek, dan regen, mist, kou en sneeuwstormen! Al 4 dagen op rij hebben ze in de ochtend een zandstorm gehad vertelde Youssef van Kasbah Azalay! Nou dat hebben wij weer dachten we. Deze hadden we nog niet voorbij zien komen. Onze Nederlandse mede roadtrippers hadden in NL dit Sahara feestje al geboekt en zagen hun plannetje helemaal in duigen vallen. Maar gelukkig ging de wind liggen en hebben we de gok toch maar genomen om de Sahara in te gaan… De Erg Chebbi woestijn. Zo gezegd zo gedaan.

De Erg Chebbi woestijn is onderdeel van de Sahara en je vindt er een aantal hele mooie kampen waar je kan overnachten in veelal luxe tenten. In de avond kan je de meest heldere sterrenhemel aanschouwen terwijl je bij het kampvuur zit en de locals hun muziekinstrumenten tevoorschijn halen. Veel sfeer, gastvrijheid en gezelligheid. Zo aanstekelijk en inspirerend door het tromgeroffel van de Djembés dat niet dansen geen optie was! Er ontstond een soort van polonaise om het kampvuur 🔥 heen 😆

Trip geboekt en gaan met die banaan (quad) De rit er naartoe toe was al top! Veel groepen die naar hetzelfde tenten-camp gingen pakten de kameel, wij pakten de quad.

De zonsondergang was er niet, de zon loste helemaal op omdat de lucht niet helder was vanwege de zandstorm van deze ochtend. Beetje jammer….Maar heerlijk diner gehad in de Sahara ( wie kan dat nou zeggen)

We hadden de wekker gezet om de zon zien opkomen….wat adembenemend mooi! Daarna wachtte ons een lekker ontbijtbuffet. En toen was deze belevenis weer voorbij, maar we hebben de foto’s en de herinneringen die nooit meer van ons netvlies afgaan….. onbetaalbaar 🫶🙏

Vandaag een rustdag en morgen verder naar de Todra Kloof en de Dadès Vallei!

Ons volgende avontuur is het Atlas gebergte 〽️

Tot de volgende keer lieve volgers ♥️

Ons avontuur gaat verder in Marokko

Zaterdag 1 juni: Su, de cultuurshock is weer binnen hoor. 😵‍💫 Zoals Inge al heeft verteld hakte de treinreis er nogal aardig in. Gevolg: volgende dag aardig kapoeto en dus moesten we daar eerst van bijkomen.
Toch moest die rooie zich even in de onwijs drukke, loeihete en zweterige medina begeven om wat boodschapjes te doen. O.a. een zonnebril, want deze oellewapper had zijn eigen op sterkte zonnebril lekker in de hoge snelheidstrein laten liggen. 🙈😵‍💫 Komma, SUKKEL! Precies.

Hoe dan ook, we zijn 's avonds ook nog even samen erop uit gegaan om toch maar ergens te gaan eten. Op Google een schitterend restaurant gevonden, alleen geloof je niet door wat voor gruzeligge wazige straatjes je eerst moest om vervolgens in een soort van paleis terecht te komen. Onvoorstelbaar en op geen enkele wijze op de juiste manier te verwoorden zodat jullie er ook nog iets van een beeld bij hebben als je nog nooit in zulke straatjes geweest bent. Denken wij tenminste.

Zondag 2 juni: Gelukkig de volgende dag weer fit genoeg om er wel op uit te trekken. Samen de medina in. Beter woord voor medina zou zijn: doolhof. Want dat zijn deze bijna 10.000 door elkaar heen kronkelende straatjes best wel.
Natuurlijk kan je het met een gids doen want deze worden je om de haverklap aangesmeerd en ook aanbevolen. Maar ja, wij zijn wat dat betreft nogal eigenwijs en trekken er liever zelf op uit. Zo ook deze keer weer dus. En wij vinden dat dit best goed gelukt is. Zo kwamen we na 1000 en 1 (of nog veel meer) winkeltjes terecht in een adembenemend mooie koran school. Nee, don't worry we zijn niet bekeerd. 🤘
Maar om daar plaatjes te kunnen schieten zonder die vermaledijde toeristen erbij dat valt zowaar niet erg mee. Maar wonder boven wonder is het toch maar mooi wel gelukt. Geduld is soms een schone zaak.

Tussendoor nog doeken gekocht bij een goedlachse aan één stuk door pratende en vooral lachende verkoper. Hij kon er wel wat van, want wat moeten we (zeker die rooie) eigenlijk met zo'n doek? Behalve dan dat het hopelijk later tijdens onze reis in de woestijn van pas kan komen. Als we deze dan teminste ook weer op de juiste manier op het hoofd kunnen krijgen. Wordt nog even een dingetje. 🤔 👳‍♂️

Ook hebben we een uitzicht weten te krijgen op een leerbewerkings plek. Mocht je ooit nog eens denken dat je vies of zwaar werk hebt wat je niet bevalt, ga eens bij deze kerels kijken. De hele dag in hun korte broekie tot hun middel in de chemische kleurbaden om de huiden te bewerken. Dat voor een loon waar wij ons bed niet eens voor uit zouden komen. Wat nou Arbo wet? Die kennen ze hier niet hoor.
Wij, de rijke toeristen, krijgen wat munttakjes mee tegen de stank. Dus dan weten jullie het wel.

Begin van de avond nog maar eens een wandelingetje gemaakt naar de Marinid Tombs welke omgeven zijn door enorme begraafplaatsen met allemaal witte graven. Vanaf de heuvels heb je een mooi uitzicht over de stad en aan de andere kant op de heuvels rondom Fez. Toch weer leuk.

Nu op tijd de oogjes toe, want morgen moeten we vroeg op voor een dagje excursie naar de blauwe stad Chefchaouen. Hadden we beter direct vanuit Tanger kunnen bezoeken, want nu moeten we dik 4 uur in een aircobusje terug naar het noorden en eind van de dag dus weer dik 4 uur richting het zuiden naar Fez. Hebben we even niet zo handig gepland; foutje, bedankt.

Maandag 3 juni: Onze trip naar Chefchaouen, oftewel de blauwe stad, gedaan. Luxe aircobus bleek oud aftands barrel te zijn met toch wel 20 cm beenruimte. De airco bestond eruit dat er 3 raampjes open konden. De blower boven je hoofd blowde zo hard dat je haren bijna van je hoofd waaiden of ze blowden gewoon niet of nauwelijks. Kortom: heerlijk comfortabel hobbelden we richting Chefchaouen. Onderweg wel de beloofde 3 stops zodat we onze benen even konden strekken. Pfff. 🤗
We waren 20 over 8 vertrokken en iets voor 1 uur waren we waar we zijn moesten: de blauwe stad.
En om 5 uur moesten we weer ter plekke zijn voor de terugreis. Joepie, nu al zin in in. 😂🤪

Dus we trokken direct de blauwe medina van de stad in. En het moet gezegd, ze hebben er hier en daar weer wat leuks van gemaakt met de potten blauwe verf. Inge had zich nog afgevraagd of we onze Nieuw-Zeelandse taxidelers vanuit Tanger misschien later tijdens onze reis nog eens ergens zouden treffen en ja hoor, we zijn nog maar net de stad in getrokken en wie treffen we daar? Precies, onze Nieuw-Zeelandse "vrienden"! Hoe is het weer mogelijk?
We ouwehoeren even wat om vervolgens ieders eigen weg weer te gaan. Onderweg blauwe kiekjes schietend, want we komen hier nooit weer.

Uiteindelijk op zoek naar de plaza voor een drankje, maar dat viel nog niet mee met alle tegenstrijdige richtingen die we werden opgestuurd. En dan vind je dat plein, valt het nog tegen ook. Je wordt overvallen door lui die je nog net niet hun terras op slepen en het stinkt er naar kattenpis. Dat doet het trouwens bijna in de hele stad. 🤢 Op zich ook niet zo gek met alle die beesten hier.

Zo vliegt de tijd voorbij en is het zomaar 5 uur, dus tijd om terug te hobbelen. Gelukkig blijven drie Franse dames in het stadje overnachten zodat er wat meer ruimte voor ons is. Niet dat de rit dan héél veel comfortabeler wordt hoor, dat nou ook weer niet. Su, zo zit ook deze enerverende dag er alweer op.

Conclusie van deze eerste dagen in Marokko: Fez (of Fès zoals ze het hier schrijven) is prachtig, de ene riad is nog mooier dan de andere, de blauwe stad niet bezoeken met een dagtrip vanuit Fès en de bevolking is bijzonder behulpzaam en aardig. Op naar de volgende bestemming: de Sahara.

Dinsdag 4 juni: Om daar uiteindelijk te komen hebben we ons treinplan voor Marokko rigoureus overboord gegooid en hebben we een auto gehuurd. 🚙 Dat geeft ons effe wat meer flexibile reis mogelijkheden.

Om 8.30 uur zouden ze van de autoverhuur bij onze riad staan, maar al wat er stond niet iemand van de autoverhuur. Achteraf ook niet gek, want één of andere hooggeplaatste pipo van het ministerie zou deze ochtend juist daar langskomen. Dus mocht niemand dat straatje in en dus ook die gast van de autoverhuur niet. Terwijl die nu juist de queen van Leeuwarden 👸 op kwam halen. 😁.

Hoe dan ook, na veel gebel en gedoe kwam die kerel opnieuw, alleen moesten wij nu een stukkie naar hem toelopen. Opgelost. Zou je tenminste denken. Maar de aanwezige politie dacht daar heel anders over. Die hadden nog net even tijd om hem naar zijn autopapieren te vragen. En die lagen nog op het kantoor, dus mocht ie niet meer weg. Daar zaten we dan, te wachten tot een 2e kerel de autopapieren kwam brengen. Maar uiteindelijk reden we met die 2e gast mee naar het Europcar kantoor om daar onze auto te krijgen. Hè hè, konden we eindelijk vertrekken. Wel 2 uur later dan gepland. Voor een rit van 7,5 uur (457 km) is dat niet echt heel erg fijn.

Maar dan deze trip, ongelooflijk adembenemend, allemachtig prachtig, onvoorstelbaar enz enz. Echt, het landschap veranderde met het uur en werd mooier en mooier en mooier. Alsof je over Mars reed, maar dan met weg en begroeing. We hebben in ons leven veel autoritten gemaakt, maar eentje zoals deze nog nooit. Eentje ook nog eens met eindpunt de rand van de Sahara. Moe, nou ja moe? Doodmoe vonden we de accomodatie zoals deze op de site van reisjunk.nl stond beschreven. Bakkie begroetingsthee, diner en lekker slapen, morgen gezond weer op.

O ja, bijna nog vergeten, maar het is ons gelukt hoor! Tijdens onze rit door kurkdroog gebied hebben we een bui(tje)🌧 gehad. Goed, het waren misschien maar 3 minuten met wat druppels en 2 onweersklappen, maar toch.

Wordt wederom vervolgd...

Wat een kort verhaaltje zou worden

Reisdag 31 mei

Nog even een artikeltje over Barcelona-La Cala del Moral-Caminito del Rey-Malaga en naar de haven van Algeciras ( niet zo’n goede keus achteraf). Met de veerboot naar Tanger 🇲🇦

We hebben niet zoveel beleefd de afgelopen dagen, voornamelijk rustig aan gedaan!

Door Barcelona fietsen op een Donkey is natuurlijk altijd leuk. Wat plaatjes geschoten, op het strand gelegen en weer verder gefietst, langs de boulevard. Nog een lekker biertje en een sangria gedronken bij Pacha Barcelona 🍒

Dat was Barcelona…en we gaan het niet meer over het weer hebben hoor…☔️☀️

De volgende dag: 27 mei

Hup, weer in de trein gestapt en met hoge snelheid via Madrid naar Malaga getreind.

Vorige week online een Autootje gehuurd.

In Malaga aangekomen toen dat meisje van het verhuurbedrijf aan ons vroeg; willen jullie een Mercedes? Dachten we, serieus?? Ja hoor, jullie hebben zo’n vriendelijk gezicht 🥰 dus krijgen jullie een Mercedes…..Splinternieuw/groot/heel groot, zo’n patser bak, type C klasse 200d, minder dan 8000 km op de teller.

Mikis zou jaloers zijn 😂😂 Maar ja, het is maar een auto, lekker belangrijk!

28 mei

Volgende dag met het autootje naar Caminito del Rey, thuis al bedacht…

Zo gezegd zo gedaan! De meneer zei ook al; het is zo leuk om te doen, geen moeilijke paadjes, alhoewel we die eigenlijk wel leuk vinden! Maar een prachtig uitzicht en dito route, als jullie in de buurt zijn en je houdt ervan (hiken) dan is dit een aanrader.

29 mei

Volgende dag met de bus naar Malaga. Zo’n leuke, gezellige stad. Veel te weinig tijd voor uitgetrokken, des te meer reden om een keer terug te komen!

30 mei

Gister een rustig aan dagje, met een wandeling en een hardloop-partijtje 🎈

Wederom op het strand gelegen en naar de Carrefour voor wat boodschappen. Na de douche toch kapot van deze 4 dagen.

We hebben niet veel gedaan, maar toch is het, zelfs voor ons vermoeiend om zo te reizen. Maar we zien wel heel veel en komen op plekken waar we anders niet zouden komen. We gaan nog lang niet met reispensioen 😝

31 mei

Nu zitten we op het hypermoderne treinstation van Tanger, waar we met de veerboot zijn gestrand. Met 2 jonge lui uit New Zeeland een taxi genomen, dacht: ik vraag hen gewoon en ze wilden wel een taxi delen. We pakken zo de luxe, 1e klas, hoge snelheids-trein naar Fez 😂 1e station overstappen. Daarna nog 2,5 uur en dan zijn we in onze mooie plaats van bestemming voor de komende 5 dagen.

Nou, we zijn er! We zijn kapot, van alle indrukken en het 2e deel van de treinreis was niet zo comfortabel als het 1e deel ( deze was nl niet zo super de luxe en geen hoge snelheids-trein ) en het is hier 40* of voelt dat zo 🥵 Maar wat is het hier prachtig….De Riad waar we verblijven is oogverblindend mooi. Een

Riad is een traditioneel Marokkaans huis of paleis…

Je waant je in de Efteling en als je daar beneden aan tafel zit; wacht je op De Fakir die voorbij komt op een vliegend tapijt.

Nu, totaal ingestort! We gaan kijken wat we hier morgen gaan doen, maar denk rustig aan en acclimatiseren, misschien naar de Hammam en weer zen🧘🏽‍♀️ worden.

Nou doeioei,

Lieve reisgroetjes van ons🙏😍