Peter rijdt, ik schrijf 🚙 ✍️

Vrijdag 7 juni: Tinghir Oasis & Todra Gorge

Tinghir heet het plaatsje waar we bivakkeren/overnachten!

Waar wij al niet zijn geweest tijdens onze reizen, all over the world 🌎

Op prachtige, bijzondere plekken, plekken waar we de cultuur opsnuiven. Waar we door de locals worden omarmt alsof we familie zijn. Waar we de ruige natuur opzoeken. Waar we tegenwoordig de grote drukke steden vermijden, des te meer de kleine plaatsjes opzoeken, omdat je dan dichter bij de bevolking komt te staan en kan genieten van de rust en gezelligheid!

Het is niet dat ik niet realistisch ben en de boel te veel romantiseer. We zijn natuurlijk

op verschillende plekken beroofd, maar het is zo’n klein percentage die van kwade zin is. We denken maar zo; de meeste mensen deugen gelukkig! 🤗

We hebben op bijzondere plekken, in mooie accommodaties overnacht:

* In een ijs-hotel 🥶 in Fins Lapland

* In een zout-hotel in Bolivia (Salar de Uyuni)

* Op de vulkaanrand van de Rinjani op het eiland Lombok in een tentje

* In hostels midden in de Himalaya tijdens onze hike naar Annapurna en Everest basecamp

* Op onze 6 daagde tocht naar de top van de Kilimanjaro in Tanzania 🇹🇿

* Met de trein de “Himalaya Express” de hoogste bergpas ter wereld bedwongen Qinghai-Tibet Railway is de officiële naam van de hoogste spoorlijn ter wereld. 5.565 meter. Duizelingwekkend hoog voor mij om dus hoogteziekte te krijgen. Ik heb er niet veel van mee gekregen. De treinen zijn standaard uitgerust met zuurstof in bepaalde coupés! Samen met een Chinese jongen een Zuurstof coupé-tje opgezocht en daar lagen we dan. Niet de meest leuke nacht, maar wel bijzondere nacht meegemaakt. Maar in Tibet (Lasha) was alles anders. We waren in Tibet, wat een grote wens was.

* In de Sahara in een tentenkamp 🇲🇦

* En ik vergeet er hoogstwaarschijnlijk ook nog een aantal.

* Maar deze accommodatie waar we in Tinghir overnacht hebben is erg bijzonder: eco-lodge Auberge Le Festival

Het ligt in het hart van de Todra kloof, op een uitzonderlijke middle-of-nowhere-spot. De eco-lodge is gebouwd van natuurlijke materialen uit de omgeving. Wij sliepen in een kamer die is uitgehakt uit de rotsen. In een grot dus 🤩

Weer een leuke ervaring rijker…

We werden hier verwelkomt door de meest aardige familie. De jonge lui die daar werken zijn zo enthousiast en de eigenaar beschouwd hen als familie. Ze hebben de lodge 25 jaar geleden vanaf niets helemaal opgebouwd. Ze zijn begonnen met één tent. Hun kindjes lopen daar rond en krijgen zoveel liefde en aandacht van de jongens en meisjes die daar werken. Ik voelde me helemaal thuis en de kindjes deden mijn hart smelten 😍

En toen de hike. Locatie en route hadden we niet.

We wisten dat de route niet een officiële naam heeft! Een foto van een met pen getekende kaartje was onze enige houvast.

En het startpunt wat je kon herkennen aan de parkeerplaats net voorbij het toeristische deel van de Todra kloof.

Er stond op de parkeerplaats een camper busje geparkeerd waar een vrijgevochten Zwitser met rasta haar bivakkeerde met z’n gezin en ons een beetje wegwijs maakte! Er was een lange stenen trap omhoog en daarna moest je het zelf uitzoeken….

We waren natuurlijk weer veel te laat begonnen, zoals altijd. Op ‘t heetst van de dag, zonder eten, maar wel aan water gedacht. De route was 11 km, langs toch wel moeilijke paadjes en de temperatuur ongeveer 38*

We liepen een uur en waren al 3x verdwaald! Tjonge jonge…. Voor de 3x onze route vervolgen totdat we een Chinese jongen met een enorme backpack tegen kwamen en vroegen: weet jij waar de route langs loopt? Dat wist ie natuurlijk ook niet! Ik zei: wij gaan de Todra Gorge Hike doen, hij had werkelijk geen idee waar ik het over had. Waarop ik hem weer vroeg: wat ga jij dan doen, noh gewoon lopen en kijk wel waar ik terecht kom. Gelukkig sprak hij perfect Engels, hij was op z’n 3e vanuit China naar Canada geëmigreerd! Toen nodigde ik hem maar uit achter ons aan te lopen…..

Toen waren we met z’n 3en 🙉🙈🙊

Peter had inmiddels op Komoot een route gevonden en als we weer van het padje af raakten dan wist hij wel weer een padje te vinden en konden we onze route weer vervolgen. Met z’n 3en waren we af en toe van het padje af, het spoor bijster.

Aan de Chinese Allen hadden we niet zoveel…onderweg hadden we wel af en toe een soort van gesprekje maar zoals velen mij kennen, ben ik nogal een ongeleid projectiel, ik val nog wel es….Dus ik moest me goed concentreren om niet het ravijn in te storten. We liepen en klauterden onze weg naar boven 🔝

Later vroeg ik hem in welk hotel/hostel hij zat en waarom hij die enorme backpack met zich mee zeulde? Al z’n spullen zaten erin, hij was dezelfde dag vanuit de Sahara rechtstreeks de kloof ingegaan. Hij zag ergens een trap en dacht: die ga ik maar op! En voor je in de Sahara was? Toen kwam hij uit Casablanca. Hij was net uit Nepal, Katmandu, komen vliegen. Heb je door Nepal gereisd? Nee, alleen de Himalaya, had ie Everest basecamp gelopen. Hè, wanneer heb je EBC gelopen dan? Eind mei! Peter hoorde ons gesprek aan en zei EIND MEI?! Toen die klaar was met EBC dacht hij: vlieg direct door, via Delhi naar Marokko. Super aardige jongen, maar wel een beetje vreemd 🙈

Nou zijn wij ook niet van die types van het volgen van de gebaande paden, maar dit was wel de overtreffende trap 🤭

We vervolgden onze tocht en zo kwamen we boven bij de enige Nomad die daar boven in een grot en tent leefde. De man zat helemaal te shaken, had Parkinson! Zo sneu en hij zag er zo aandoenlijk uit! Hij bood ons een kopje thee aan, maar daar hadden we al geen tijd meer voor. We hebben hem toch maar wat Dirhammetjes gegeven waar hij ons dankbaar voor was…. En hij stuurde ons de goede kant op, want wij liepen natuurlijk de verkeerde kant op.

Lang verhaal kort, oh nee…toch lang!

We hebben het gehaald! 5 uur onderweg geweest. Even wat gegeten en gegevens uitgewisseld met Allen. Zo verliep onze dag heel anders dan we verwacht hadden 🙊

Morgen weer verder met nieuwe avonturen van Jut & Jul op Reis 🤎🤎