1 februari Phnom Penh (Cambodja) Hoi Án,  Saigon en de reis naar Cambodja   

Inmiddels zitten we in Cambodja.....phoe hee, voelt alweer zo lang geleden dat we het zo leuk hadden in Hoi Án! We hebben hier verschrikkelijk veel lol gehad, waren hier super relaxed en voelden ons erg op ons gemak. Die enorme stroom toeristen nemen we achteraf gezien op de koop toe, je happy voelen is ook wat waard. Onderweg naar ons hotel al heerlijke sateetjes gegeten op straat. Daarna onze spullen gedropt om op de fiets het centrum in te gaan. Het perfect bewaard gebleven handelsstadje in het hart van Vietnam is zooo leuk! Je kan hier lekker wandelen, shoppen en heerlijk eten op straat. Er is genoeg te zien zoals de prachtige oude pandjes en het stikt hier van de kleine straatjes met musea, restaurantjes, theehuizen en tempels. Honderden gekleurde lampionnen en lantaarntjes op het water. Savonds live muziek op het terras van Paddy's Irish Pub. De Philipijnse Tina Turner deed het verschrikkelijk goed bij honderden backpackers van over de hele wereld en wij...... 

Op de scooter naar Marble Mountain. 30 km verderop. Geen DKV maar Marble Mountain. Er werd weer eens regen voorspeld. En als dat Wordt voorspeld krijgen we dat ook. We gaan toch want we laten zo langzamerhand ons humeur niet verpesten door het weer. Kortom; het was een leuke natte dag, met veel lol en leuke plaatjes voor in ons plaatjes boek die ik thuis ga maken. Nu al zin in. Middags knapte het weer op en brak de zon door.  Na regen komt echt zonneschijn! 

Savonds vliegen we naar Ho Chi Minh, oftewel Saigon zoals Engelse toeristen hier zeggen;  Saigon sounds cooler. Op de luchthaven zijn wij zo’n beetje de enige reizigers zonder mondkapje! Zelfs westerse toeristen dragen een mondkapje. Waarom??? Angst is een slechte raadgever zei Peter z’n moeder altijd!  Ze zijn hier met z’n allen hartstikke gek geworden. Wij nuchtere  Nederlanders doen hier niet aan mee. 

Nu Saigon; savonds laat aangekomen dus de volgende dag maar op pad voor n fiets. Vanwege TET Holiday zijn er nog veel bedrijven gesloten. Dus een fiets huren lukte niet, dan maar een scooter. We liepen van hot naar her en en als een kip zonder kop en konden onze draai niet echt vinden in deze immens grote stad. We hadden een scooter verhuurbedrijf gevonden, maar die verhuurde alleen voor minimaal 3 dagen. Dan maar weer verder het centrum in. Niets geschikts kunnen vinden, dan maar weer terug naar die andere om voor 3 dagen een scooter te huren. We hadden al zoveel gelopen, dus besloten we een taxi te nemen. En toen ging het mis: binnen een uur werden we beide van onze mobiels beroofd. Die van Peter door een illegale taxichauffeur en vervolgens die van mij, terwijl we op straat liepen en de route naar het centrum instelden werd door 2 onverlaten op een scooter m’n iPhone zo uit  Peters hand gerukt. Ik zei net tegen Peter, als m’n iPhone  gestolen zou worden zou ik me geen raad weten en nog geen 5 seconden later gebeurde waar ik voor gevreesd had. Daar sta je dan, geheel verslagen in shock en wisten even niet wat we moesten doen. Om een lang verhaal kort te maken; we hebben één goedkope smartphone gekocht en gingen maar naar ons appartement om na te denken hoe we nu verder moeten. We hadden nog 2 weken te gaan en hebben besloten ons te herpakken en er toch nog wat van te maken de komende tijd. Het is wat behelpen met zo’n mobieltje, maar kunnen in ieder geval fotootjes nemen voor ons plaatjes boek. We hadden van te voren al een dagtrip naar de Mekong-Delta geboekt en besloten die toch maar door te laten gaan. We waren met een  Vietnamees gezin, waarvan de ouders in The USA wonen. Het was een geweldig leuke dag met een enthousiaste gids die ons de ellende van de vorige dag een beetje deed vergeten. Ons vertrouwen heeft een enorme deuk opgelopen en komt beetje bij beetje terug. We willen niet iedereen over één kam scheren, want er lopen hier in Vietnam de Alleraardigste mensen rond! 

En nu zijn we in Cambodja en gaan kijken wat dit land ons brengt! De reis verliep voorspoedig.  Bij de grensovergang moest iedereen de bus uit, in de bus moesten we onze paspoorten en ingevulde formuliertjes afgeven aan de buschauffeur. We verlaten Vietnam nadat de autoriteiten onze paspoorten en visum aanvragen hebben goed gekeurd. Vervolgens stappen we weer in, rijden de grens over, stappen weer uit om even $ 35 PP te betalen en onze paspoorten met de nodige stempels en mooie plaatjes weer terug te krijgen en weer de bus in stappen om vervolgens door te rijden naar Phnom Penh.

Visum taferelen zijn ook overal het zelfde, als je met de bus van het ene bokkiewokkieland naar het andere reist. De wegen zijn hier nog net niet zo slecht als in Nepal, we zijn dus wat gewend en we hebben het overleeft gelukkig   

We blijven lachen   

Reisgroetjes, Peter & Inge