Hué

Man wat is het toch heerlijk om na zo’n lange bus- en treinreis in een Nice hotel terecht te komen. En laat ons hotelletje nou net zo heten. Het is lekker schoon, de receptionist spreekt perfect Engels en de douche is heerlijk!

De volgende dag willen we weer eens een private fietstour doen met een roodharig mannetje als gids. Moet je natuurlijk eerst wel ergens fietsen kunnen huren en dat is nog best wel even een dingetje. Totdat er een Vietnamese dame ons aanspreekt of we een boottour op de parfume rivier (deze heet zo omdat ie naar parfum zou ruiken, maar wij ruiken het niet) willen maken. Maar nee dat willen we niet, we willen fietsen. Oké, dan wordt er een man op scooter bij gehaald en spring maar achterop dan brengt ie ons. Hoeft ook niet voor ons, want het is dichtbij. Ook goed, dan komt er even een andere dame bij die met ons meeloopt.

Eindelijk komen we dan aan bij de verhuurder: 2 fietsen voor 300.000 dong. Na enige tijd onderhandelen gaat de oudste man die geen woord engels spreekt akkoord me 200.000 dong. Is zo’n € 7,50.

Daar gaan we dan, wederom tussen alle brommertjes door naar de keizerlijke citadel. Ticket gekocht en naar binnen. Eerlijk gezegd geen idee wat we ervan verwachten konden, maar het was veel groter en ook mooier dan we gedacht hadden. De gebouwen waren prachtig en de tuinen schitterend en zeer goed onderhouden.

Hierna op naar de Thien Mu Pagoda. Ook al zulke mooi onderhouden tuinen, maar niet heel erg groot. Wel gratis en dat is voor ons Hollanders altijd fijn. :-) Het is hier ook best wel druk met toeristen die met busladingen hier gedropt worden.

Volgende halte zou de Minh Mang tombe worden, maar onderweg kwamen we een andere pagode tegen waar we maar even naar toe zijn gefietst. Dat kan nou eenmaal als je je eigen fietstour organiseert en je kunt met ons altijd alle kanten op. Behalve de goede. En dus zijn wij zo goed als enigen bij deze Pagode waarvan de naam ons totaal onduidelijk is. Het is hierna echter niet meer mogelijk om qua tijd ook nog de Minh Mang tombe te bezoeken, dus keren we de route weer om en fietsen terug naar Hué via een allemachtig drukke straat die op de heenweg nog best wel een soort van “rustig” was. Het lijkt wel één hele lange kermismarkt, onbeschrijfelijk.

Hoe dan ook, uiteindelijk komen we net voor donker weer bij de fietsverhuurder terug, dus knap getimed.

De 2e dag in Hué wilden we een scooter huren om naar het strand te gaan. Eerst op zoek naar een benzinestation, want veel zat er niet in. Was ff zoeken, maar gelukt. Via een toeristische route kwamen we aan bij het strand (stil en verlaten). Er was werkelijk niemand! Na wat rondrijden en een stukkie lopen over het strand kwamen we uit bij een erg luxe resort waar we voor 200.000 dong gebruik mochten maken van de faciliteiten + een drankje. Doen!

We genieten heerlijk relaxed van het prachtige en zonnige weer. Wat een genot ten opzichte van Sapa. Vervolgens vraagt een medewerker van het resort of ik zin heb in een potje jeu de boule met hem. Prima, kom maar op! Hij is goed en het was voor mij alweer 12 jaar geleden dat ik dit voor het laatst gespeeld heb tegen mijn kale vriend Van der Geest. Ik kom dan ook al rap dik achter te staan en het lijkt een hopeloze strijd te worden. Maar... it ain’t over till the fat lady sings the blues. En dat geldt zeker voor mij. Langzaam kom ik er weer in en begin in te lopen om uiteindelijk gelijk te komen bij 17-17. En we spelen tot 20. Nou ja, ik hoef het niet spannender te maken, uiteindelijk gaat de winst met 20-18 naar het rode gevaar. Yahoooo.

Zo was ook dit weer een zeer geslaagd dagje in lekker warm (28 klein nulletje C) Hué.

Dag 3 werd weer een fietsdag, want die Minh Mang tombe moest natuurlijk nog wel even bezocht worden. En eerlijk is eerlijk, ook dit was zeker weer de moeite waard. Alleen de heuvels op weg er naar toe hoefden voor ons niet persé, zonder zweetten we ook al meer dan genoeg met een temperatuur van dik 30 graden vandaag.

Volgende stop wordt de Khai Dinh tombe. Ziet er weer heel anders uit dan alle vorige tombes en pagodes en citadels. Kortom, het is allemaal best afwisselend te noemen wat we allemaal in Hué aan het bezichtigen zijn. Leuk!

Hierna trappen we naar een verlaten waterpark. Leuk, want hier stopt uiteraard niet één toeristenbus. We gaan met onze fietsjes onder de afrastering door en fietsen het hele park door rond het meer. Het hoogtepunt is toch wel de enorme vervallen betonnen draak. Echt heel apart om te zien.

De dag schiet alweer mooi op, dus haasten we ons terug richting Hué om weer net voor donker terug te zijn na alweer een geslaagde dag. Vervolgens eten we ook nog eens heerlijk bij een gezellig druk tentje, waarvan de naam ons ontschoten is.

Laatste dag Hué, nieuwjaarsdag! Althans hier. En dus wensen de mensen ons hier allemaal een heel gelukkig nieuw jaar. Grappig wel.

Deze dag hebben we een excursie naar de Vinh Moc tunnels waar tijdens de Vietnam oorlog destijds maar liefst 60 families ondergronds hebben geleefd om zich tegen de bombardementen te beschermen. En met succes want ze hebben het allen overleefd. Sterker nog, er werden zelfs nog 17 kinderen geboren in die tunnels.

Omdat het nieuwjaarsdag was waren er nauwelijks excursies naar deze tunnels, dus overal lekker rustig. Onderweg vertelde de gids het eigenlijk onbegrijpelijke verhaal over de geschiedenis van deze ongelofelijke Amerikaanse dwaling om een oorlog te beginnen hier. Niet dat ze er veel van geleerd hebben trouwens. Het hoe en waarom van deze oorlog kan je hier wel een beetje lezen: https://nl.wikipedia.org/wiki/Vietnamoorlog.Maar onbegrijpelijk blijft het.

De dag op zich was eerlijk gezegd niet zo heel bijzonder, maar meer interessant en dat is ook wat waard. Gelukkig kunnen wij ons er geen voorstelling van maken wat zo’n oorlog met een bevolking doet en dat moet maar zo blijven ook.

Inmiddels is het helaas weer gedaan met het heerlijke zonnige en warme weer en komt de nattigheid weer naar beneden. We gaan Hué verlaten om verder naar het zuiden te trekken naar Hoi An. We hopen dat het weer daar wat beterder is, maar de voorspellingen voorspellen helaas weinig goeds. We gaan het wel beleven.

Groetjes en tot een volgende reisverhaal,

Inge & Peter (Red Devil)