16 oktober 2016, Pokhara

Een paar dagen in Pokhara.....Pokhara was voor ons bedoeld om te relaxen en dat hebben we dan zaterdag ook gedaan. Heerlijk uitgeslapen, wat rond gestruind, gegeten en gedronken. Zondag maar weer even wat doen! We zitten met ons hotel op steenworp afstand van het meer. Dus even bootje gevaren naar de overkant van het meer. Daar wilden we de berg op klimmen waar de World Peace Pagode was gelegen. Het varen was bijzonder leuk, omdat we zo'n aardige kapitein hadden. Dat mannetje had direct ons hart gestolen. Zo positief als die man in het leven staat, terwijl hij niet veel had. Vanaf z'n 8ste jaar voer hij al toeristen naar de overkant en nu is hij 52. Is analfabeet, maar heeft er wel voor gezorgd door hard te werken dat z'n 2 kinderen naar school konden. Die hebben nu een redelijke baan aan de wal en pa vaart nog wel een paar jaar toeristen naar de overkant en spreekt inmiddels redelijk Engels.

De berg was pittig want het was erg warm. Eenmaal daar boven aangekomen, wat rond gelopen om de pagode, wat foto's gemaakt en wat gegeten. Toen aan de andere kant naar beneden om vervolgens te voet weer naar het centrum te gaan. Onderweg nog naar de Devis falls geweest, wat eigenlijk niets voorstelde.

17 oktober 2016, Pokhara

Day of adventure....Met de langste zip-flyer ter wereld naar beneden.

De Zip-flyer begint vanaf de 1533 meter in Sarankot, een dorpje op een bergtop nabij Pokhara en eindigt op 914 meter op de Hemja vlakte. De lijn is 1860 meter lang. Hiermee is de zipflyer de langste, snelste en steilste zipline ter wereld.

De lijn haalt snelheden tot maar liefst 140 km / uur. (Dit even van internet gepikt)

Maar we werden met z'n 2-tjes naast elkaar afgevuurd, totdat onze deurtjes open gingen was het erg spannend en de adrenaline spoot onze oren uit, maar toen we eenmaal tussen die 2 bergen in hingen was het alleen maar lachen en een geweldige ervaring. Omdat er nogal wat wind stond en ik veel lichter ben dan Peter, ging ik voor mijn gevoel niet zo hard. Daardoor was de beleving niet minder en duurde mijn vlucht een paar seconden langer....hihi!!

Een soort omgekeerde ouderwetse skilift: van boven naar beneden en dan erg hard! Gaaf!

18 oktober 2016, Pokhara

Deze dag twee ouwe barrels gehuurd om te gaan fietsen. Een mens doet eens wat. We fietsten richting vliegveld en vervolgens de ongelooflijke chaos die men daar busstation noemt. De bedoeling was om één van de prachtig beschilderde vrachtauto's op de kiek te zetten, maar in tegenstelling tot eerdere dagen waren deze niet of nauwelijks aanwezig. Hebben wij weer.

Dan maar beetje rondfietsen en zo kwam de dag ook wel weer om.

19 oktober, nog steeds in Pokhara

Omdat het maar steeds bewolkt bleef (en we dus die hoge Himalayapieken nog steeds niet boven het Pewa meer uit hebben zien komen) hebben we het ultralightvliegen helaas afgezegd en hebben we een ochtend raften geboekt. Om 9 uur werden we opgehaald om met een groep van 10 in een bootje de rivier af te raften. Om ongeveer kwart over 10 stapten we onze bootjes in, uiteraard nadat we goede instructies van onze kapitein hadden gekregen. Want er werd natuurlijk wel verwacht dat we flink mee gingen roeien.

Het was echt een prachtige route en de rivier ging bij tijd en wijlenen flink tekeer, zodat je soms houwen en keren had om in je bootje te blijven zitten. Kortom: het was wederom een geslaagde actie om dit te gaan doen.

's Middags wat rond banjeren om de tijd vol te maken, lopen we ineens een Australisch stel tegen het lijf die we tijdens onze trekking meerdere malen gesproken hadden. We ouwehoeren wat en spreken af om deze laatste avond in Pokhara samen te gaan eten in vegetarisch restaurant OR2K. Nu ben ik niet zo van de vegetarische hap, maar het moet gezegd; dit was zekers erg lekker. En het was nog erg gezellig ook, ook niet onbelangrijk.

Morgen reizen we met een "toeristenbus" naar Lumbini....inpakken en wegwezen.

Doei, tot de volgende keer!!

Inge & Peter