Ha Long Bay en back home

Na de heerlijke relaxte dagen in Siem Reap met prachtig lekker warm en zonnig weer, ging de reis weer terug naar Hanoi. Stuk noordelijker en dus ook een stuk minder warm. Maar goed, we moeten toch die kant op, want vanaf Hanoi moeten we weer richting huis gaan vliegen. Maar, voordat het al zover is, gaan we eerst nog even genieten van de geweldige omgeving van Ha Long Bay.

De vlucht van Siem Reap naar Hanoi verloopt voorspoedig en dan moet je weer op zoek naar een taxi om naar je hotel te gaan. En zoals jullie zullen begrijpen na het echec in Saigon hebben wij het niet meer zo op taxichauffeurs. Uiteindelijk vinden we er eentje die op de meter rijdt en aangeeft dat het zo’n 400.000 Vietnamese dongetjes zal kosten. Dat is ook de gebruikelijke prijs. Dus daar gaan we weer.

Bij het hotel aangekomen staat de teller op 418.000. Alleen doet de chauffeur verder niks meer. Stapt niet uit en loopt te foeteren dat wij eruit moeten. Ja halloooo, wij vertrouwen jullie chauffeurs niet meer. Dus we zijn op onze hoede. Uiteindelijk maakt Inge korte metten met dit irritante gedrag van die kerel. Ze geeft hem 400.000 en we lopen weg. Tot sinas. Hij schreeuwt nog wel wat, maar wij zijn pleite.

We zijn maar 1 nacht in Hanoi, want de volgende dag worden we alweer opgehaald voor 2 dagen Ha Long Bay. Dik 3 uurtjes met de bus richting de boot, maar dan heb je ook weer wat. Het is werkelijk een prachtig schip. En eenmaal in onze hut komt de gids ook nog even langs met de vraag of we wellicht belang hebben bij een kosteloze upgrade van onze hut. Daar zeggen we geen nee tegen, dus komen we terecht in wat wij noemen: de presidentiele suite van de Royal Palace.

Het schip brengt ons tussen alle kalkstenen eilandjes en de uitzichten zijn werkelijk geweldig. Jammer dat de zon niet schijnt, maar ook dan is het prachtig. Deze middag gaan we nog kajakken en een korte klim naar de top van Ti Top eiland maken. Vervolgens eten en dan op naar de volgende dag. En het eten… tjonge jonge jonge, daar wordt wat voor uit de kast gehaald hoor. Het is niet alleen veel, al dat voedsel is ook nog eens héérlijk.

De volgende dag brengt ons naar een grot met de welbekende stalagtieten en stalagmieten. Hebben we al vaker gezien, maar toch leuk. Daarna varen we terug naar Ha Long Bay, maar voordat we daar zijn leert de gids ons eerst nog even hoe we fresh spring rolls kunnen maken. Daarna eten we die op, maar de lunch brengt nog veel meer. We eten onze buikjes weer helemaal rond: heerlijk. Wat was dit een leuke trip.

Voor de allerlaatste dag in Hanoi hebben we ook nog even een kookcursus geboekt bij Rose Kitchen. Ze halen ons hiervoor om 15.00 uur op, waarna we de verse ingrediënten op de markt gaan halen. De gebraden honden die daar bij een stalletje lagen laten we maar even liggen.

Eenmaal bij de villa beginnen we met het maken van de noodle soup met kip, daarna deep fried spring rolls, gevolgd door de BBQ. Chef Kevin legt het allemaal goed uit, dus lukt alles perfect.

Ondanks dat we met de dames uit Korea en Japan nauwelijks kunnen communiceren omdat ze niet of bijna niet Engels spreken, is het een erg geslaagde kookcursus en alles is superlekker. Na afloop worden we weer teruggebracht naar Hanoi, waar we werkelijk nog net op tijd zijn om naar de water puppetshow te gaan. Iets typisch Vietnamees, maar het valt ons erg tegen. Maar goed, we hebben het toch maar mooi weer even meegemaakt.

Dan is het zover, ons laatste nachtje in Vietnam. De volgende dag vliegen we al om 11 uur ’s morgens i.p.v. 19.45 uur. Dit komt omdat onze oorspronkelijke vlucht is gecanceled i.v.m. de corona virus uitbraak. Hebben wij weer. Moeten we ineens ruim 11 uur op vliegveld Hong Kong door zien te brengen. Nou ja, het is niet anders en wat mot dat mot.

Op het vliegveld van Hong Kong is het idioot rustig voor zo’n groot vliegveld. Er lopen wat verdwaalde mensen rond (bijna allen met mondkapjes), maar dat is het dan ook. Onze vlucht naar Amsterdam is ook maar gedeeltelijk gevuld, dus daar wordt Cathay Pacific niet echt rijk van. Vreemde is dat ook in het vliegtuig toeristen hun mondkapjes ophouden en zodra we op Schiphol bij de bagageband staan heeft plots niemand die belachelijke dingen meer op. We blijven ons erover verbazen. Hoe dan ook, na nog effe gewacht te hebben op de trein net na 9 uur komen we weer thuis in ons lekkere huisje. Het was een hele enerverende, niet altijd even goed lopende, maar toch zeker weer mooie en interessante reis. We hebben weer veel mooie dingen gezien, leuke en aardige mensen ontmoet, maar helaas ook lui die we liever nooit tegen waren gekomen. Hoe dan ook, dank voor het meereizen met ons.

Groetjes,
Inge en Peter (Red Devil)

Siem Reap en Angkor Wat, Cambodja is zo leuk en relaxed ? ??

Daar zijn we weer! Siem Reap en Angkor Wat,  Cambodja is zo leuk en relaxed   

Nou, daar zitten we dan op Hongkong AirPort voor de komende 11 uur. Ja, we hadden een overstap van 2 uur, maar onze vlucht van Hanoi naar Hongkong is gecanceld vanwege die stomme corona virus!!! Balen, maar het is niet anders. Ze zijn hier helemaal paranoia vanwege die virus! Voordat we voorbij de douane kwamen, werd eerst onze temperatuur gemeten.....haha, stel dat je koorts hebt, kom je de luchthaven niet op en moet je denk ik in quarantaine. Nu iedereen in Vietnam en Hongkong met een mondkapje loopt, zijn straks ook de handschoentjes op rantsoen! Het is tenminste lekker rustig hier, omdat er straks geen mens meer de deur uit durft. Kan ik nu even een stukkie schrijven op onze Blog! 

We waren gebleven in Siem Reap, heerlijk hotel met zwembad. Dag 1 werd een relax dagje bij het zwembad, want Boersen had weer eens last van z’n darmen en heeft daardoor alles, maar dan ook alles eruit gegooid. 

Dan de volgende dag maar naar het overweldigende tempelcomplex van Angkor Wat. 4:15 uur opgestaan en 5:00 uur op pad, met de tuktuk en een leuke relaxte tuktuk chauffeur.  Afspraken gemaakt over de prijs, goed onderhandeld. De tuktuk incl. Chauffeur heb je dan de hele dag tot je beschikking. 

De tempels van Angkor zijn een hoogtepunt van zuid-oost Azië en de zonsopkomst is er spectaculair. Je bent dan met duizenden toeristen niet de enige, maar het is een magisch moment en dat maakt het vroege opstaan absoluut de moeite waard.

Het voordeel is ook dat het na zonsopgang nog een aangename temperatuur is. Je wilt echt geen tempels bezoeken en beklimmen in de brandende zon, het was die dag bijna 35*

We deden de volgorde die overal beschreven wordt en zal jullie niet gaan vermoeien met namen van tempels enzo, de foto’s spreken voor zich. Al met al hebben we een fantastisch leuke, culturele dag gehad, veel gelachen en op tijd terug om nog even een duik te nemen in het zwembad. Plons

Dag 3 Siem Reap

Op de fiets naar het drijvende dorp Tonlé Sap. Samen met mijn personal guide een route bedacht en navigeren maar. Je komt onderweg dan weer van die onverwachte leuke dingen tegen. Tonlé Sap was “niet” wat we ervan verwacht hadden . Veel te duur en je kreeg er niets voor. Onderweg ook nog gestrand met die ouwe rot-praam! Accu leeg, hebben wij weer. Toen het gefixt was konden we verder en dachten het mooiste gaat nu komen, maar ik kwam niets. Alleen een krokodillen farm. Erg zielig om te zien hoe die beesten in veel te kleine ruimtes boven op elkaar liggen. De terugweg was t zelfde. Duurde in totaal een uurtje en we waren $40 lichter..... 

snel vergeten er weer verder. We vervolgen onze fietstocht door het Cambodjaanse platte land en dan kom je van die gezellige hutjes( restaurantjes) tegen. Heerlijk gegeten en spotgoedkoop. Toen we bijna weer in Siem Reap waren, komen we nog in een tempeldorp, soort van klooster waar monniken wonen voorbij. Een grafstenen fabriekje (complete huisjes), die ze opknappen en weer mooi maken. 
Wat een monnikenwerk zeg   

De volgende dag was de laatste in Siem Reap. Even rustig de boel inpakken en bij t zwembad wachten tot we opgehaald werden voor naar de luchthaven. We vliegen van Siem Reap naar Hanoi waar we onze laatste dagen door brengen.

Dat verslag komt later, als we weer thuis zijn. 

Doei hè en tot snel allemaal.

Reisgroetjes, Peter en Inge 

Phnom Penh; killing fields

Vanwege de ellende die ons had getroffen in Saigon hadden we in Phnom Penh een heerlijk luxe hotel met prachtige tuin inclusief zwembad gekozen. Het mocht wat kosten. We wilden er direct bij aankomst nog wel een nachtje bijboeken, maar helaas zat het al helemaal vol.

‘s Morgens eerst maar eens op zoek om een paar fietsen te huren. Deze keer was dat gelukkig een kleine moeite, de verhuurder zat dichtbij het hotel. En in Cambodja geen Tet Holiday, dus alles gewoon open. En ook nog eens twee schitterende goed werkende mountainbikes. Men, wat reden die dingen lekker.

De eerste dag wilden we wat rond fietsen door de stad en om te beginnen naar de S21 (Tuol Sleng) gevangenis. Deze voormalige school werd onder het schrikbewind van Pol Pot gebruikt als gevangenis. Omdat “vriend” Pot doodsbenauwd was dat slimme mensen hem wel eens door konden hebben en hem af wilden zetten, werd iedereen met een beroep waarvoor gestudeerd was hier eerst maar eens opgesloten en gemarteld. Maar, had je een bril op dan kon je waarschijnlijk lezen en was je dus waarschijnlijk ook te slim. Kortom: ook de klos. Had je zachte handen, dan was je geen noeste harde arbeider, dus slimmer. Hoef vast niet uit te leggen wat je lot dan werd.

Van de ongeveer 14.000 slachtoffers die hier gevangen werden overleefden slechts 12 deze martelgang. Twee van deze overlevenden zijn hier bijna dagelijks nog aanwezig om hierover te vertellen en om hun boek te verkopen.

Ons bezoek een paar jaar geleden aan Auschwitz was indrukwekkend, maar deze kwam ook hard binnen. We waren er stil en emotioneel van. Wat doen mensen elkaar toch steeds maar weer de meest verschrikkelijke dingen aan. Onvoorstelbaar.

Het waren onze tienerjaren, het moment dat dit allemaal speelde en gingen naar school of deden andere leuke dingen. Nooit beseft dat dit gebeurde. Je had gehoordvan de killing fields, Pol Pot; De ondoorgrondelijke massamoordenaar. De Rode Khmer, maar de details! Wat leren we veel hier in Cambodja en wat een “respect” voor de overlevenden die hier nog dagelijks hun verhaal doen, de meesten zonder wrok of haat voor wat hun en hun familie is aangedaan. Dan is het contrast van onze reis door Cambodja zo groot en wordt ik inderdaad super blij van een groepje schoolkinderen die aandacht van ons en wij van hun krijgen

De rest van de dag hebben we nog wat rond gefietst om aan het eind van de middag even lekker een plons in het zwembad te nemen en de indrukken van de dag te verwerken. Heerlijk!

De volgende dag fietsten we naar Choeung Ek, oftewel de killing fields waar zo’n 20.000 mensen (mannen, vrouwen en kinderen) op gruwelijke wijze omgebracht werden en in massagraven werden gegooid. Verdere details laten we maar achterwege, want het verhaaltje moet ook nog leuk blijven om te lezen. Wil je er wel wat meer over lezen: https://en.wikipedia.org/wiki/Cambodian_genocide

De tocht er naar toe was maar 13 km, maar we deden er bijna anderhalf uur over om het te bereiken. Eerst omdat we door het enorm drukke verkeer van Phnom Penh moest zien te laveren en vervolgens omdat we ergens op het platte land een mooi plekkie zagen om te fotograferen. En laat daar nou net op dat moment een school uitkomen. Koren op de molen van Inge om met deze goed Engels sprekende kinderen een gesprekje aan te gaan. Het groepje kinderen wordt dan ook in rap tempo steeds groter.

Na het indrukwekkende bezoek aan de killing fields weer richting de stad. De bedoeling was om het Royal Palace te bezoeken, maar zover is het nooit gekomen. Ook nu moesten we weer via een idioot drukke verkeersader de stad in. Omdat dit niet erg opschoot besloot Inge dit maar eens anders aan te gaan pakken. Als een ware kamikaze mountainbike coureur scheurde ze over de stoep, tussen geparkeerd staande auto’s en scooters weer de weg op om zo weer kris kras tussen het verkeer door zich een weg te banen naar waar we naar toe wilden; de Royal Palace.

Maar zoals gezegd, zover zijn we niet gekomen. Want eenmaal terug in de stad treffen we een boeddhistische ceremonie aan. Natuurlijk zijn we nieuwsgierig genoeg om hier even bij te gaan kijken en te vragen wat er precies aan de hand is. Het blijkt een ceremonie te zijn i.v.m. een hooggeplaatste overleden monk. 106 jaar oud geworden, dus daar heeft de baakster geen schuld aan gehad, zou mijn moeder gezegd hebben. Al dit oponthoud zorgde er al met al wel voor dat we het Royal Palace pas bereikten op het moment dat het net dicht ging. Jammer, maar helaas.

Tot zover onze indrukwekkende bezoekjes in Phnom Penh, een stad die tegenwoordig ook zichzelf flink aan het ontwikkelen is, want er wordt heel wat afgebouwd hier.

Groetjes,

Inge & Peter (Red Devil)

Hoi Án, Saigon en de reis

1 februari Phnom Penh (Cambodja) Hoi Án,  Saigon en de reis naar Cambodja   

Inmiddels zitten we in Cambodja.....phoe hee, voelt alweer zo lang geleden dat we het zo leuk hadden in Hoi Án! We hebben hier verschrikkelijk veel lol gehad, waren hier super relaxed en voelden ons erg op ons gemak. Die enorme stroom toeristen nemen we achteraf gezien op de koop toe, je happy voelen is ook wat waard. Onderweg naar ons hotel al heerlijke sateetjes gegeten op straat. Daarna onze spullen gedropt om op de fiets het centrum in te gaan. Het perfect bewaard gebleven handelsstadje in het hart van Vietnam is zooo leuk! Je kan hier lekker wandelen, shoppen en heerlijk eten op straat. Er is genoeg te zien zoals de prachtige oude pandjes en het stikt hier van de kleine straatjes met musea, restaurantjes, theehuizen en tempels. Honderden gekleurde lampionnen en lantaarntjes op het water. Savonds live muziek op het terras van Paddy's Irish Pub. De Philipijnse Tina Turner deed het verschrikkelijk goed bij honderden backpackers van over de hele wereld en wij...... 

Op de scooter naar Marble Mountain. 30 km verderop. Geen DKV maar Marble Mountain. Er werd weer eens regen voorspeld. En als dat Wordt voorspeld krijgen we dat ook. We gaan toch want we laten zo langzamerhand ons humeur niet verpesten door het weer. Kortom; het was een leuke natte dag, met veel lol en leuke plaatjes voor in ons plaatjes boek die ik thuis ga maken. Nu al zin in. Middags knapte het weer op en brak de zon door.  Na regen komt echt zonneschijn! 

Savonds vliegen we naar Ho Chi Minh, oftewel Saigon zoals Engelse toeristen hier zeggen;  Saigon sounds cooler. Op de luchthaven zijn wij zo’n beetje de enige reizigers zonder mondkapje! Zelfs westerse toeristen dragen een mondkapje. Waarom??? Angst is een slechte raadgever zei Peter z’n moeder altijd!  Ze zijn hier met z’n allen hartstikke gek geworden. Wij nuchtere  Nederlanders doen hier niet aan mee. 

Nu Saigon; savonds laat aangekomen dus de volgende dag maar op pad voor n fiets. Vanwege TET Holiday zijn er nog veel bedrijven gesloten. Dus een fiets huren lukte niet, dan maar een scooter. We liepen van hot naar her en en als een kip zonder kop en konden onze draai niet echt vinden in deze immens grote stad. We hadden een scooter verhuurbedrijf gevonden, maar die verhuurde alleen voor minimaal 3 dagen. Dan maar weer verder het centrum in. Niets geschikts kunnen vinden, dan maar weer terug naar die andere om voor 3 dagen een scooter te huren. We hadden al zoveel gelopen, dus besloten we een taxi te nemen. En toen ging het mis: binnen een uur werden we beide van onze mobiels beroofd. Die van Peter door een illegale taxichauffeur en vervolgens die van mij, terwijl we op straat liepen en de route naar het centrum instelden werd door 2 onverlaten op een scooter m’n iPhone zo uit  Peters hand gerukt. Ik zei net tegen Peter, als m’n iPhone  gestolen zou worden zou ik me geen raad weten en nog geen 5 seconden later gebeurde waar ik voor gevreesd had. Daar sta je dan, geheel verslagen in shock en wisten even niet wat we moesten doen. Om een lang verhaal kort te maken; we hebben één goedkope smartphone gekocht en gingen maar naar ons appartement om na te denken hoe we nu verder moeten. We hadden nog 2 weken te gaan en hebben besloten ons te herpakken en er toch nog wat van te maken de komende tijd. Het is wat behelpen met zo’n mobieltje, maar kunnen in ieder geval fotootjes nemen voor ons plaatjes boek. We hadden van te voren al een dagtrip naar de Mekong-Delta geboekt en besloten die toch maar door te laten gaan. We waren met een  Vietnamees gezin, waarvan de ouders in The USA wonen. Het was een geweldig leuke dag met een enthousiaste gids die ons de ellende van de vorige dag een beetje deed vergeten. Ons vertrouwen heeft een enorme deuk opgelopen en komt beetje bij beetje terug. We willen niet iedereen over één kam scheren, want er lopen hier in Vietnam de Alleraardigste mensen rond! 

En nu zijn we in Cambodja en gaan kijken wat dit land ons brengt! De reis verliep voorspoedig.  Bij de grensovergang moest iedereen de bus uit, in de bus moesten we onze paspoorten en ingevulde formuliertjes afgeven aan de buschauffeur. We verlaten Vietnam nadat de autoriteiten onze paspoorten en visum aanvragen hebben goed gekeurd. Vervolgens stappen we weer in, rijden de grens over, stappen weer uit om even $ 35 PP te betalen en onze paspoorten met de nodige stempels en mooie plaatjes weer terug te krijgen en weer de bus in stappen om vervolgens door te rijden naar Phnom Penh.

Visum taferelen zijn ook overal het zelfde, als je met de bus van het ene bokkiewokkieland naar het andere reist. De wegen zijn hier nog net niet zo slecht als in Nepal, we zijn dus wat gewend en we hebben het overleeft gelukkig   

We blijven lachen   

Reisgroetjes, Peter & Inge     

Zo hé, Hué

Hué

Man wat is het toch heerlijk om na zo’n lange bus- en treinreis in een Nice hotel terecht te komen. En laat ons hotelletje nou net zo heten. Het is lekker schoon, de receptionist spreekt perfect Engels en de douche is heerlijk!

De volgende dag willen we weer eens een private fietstour doen met een roodharig mannetje als gids. Moet je natuurlijk eerst wel ergens fietsen kunnen huren en dat is nog best wel even een dingetje. Totdat er een Vietnamese dame ons aanspreekt of we een boottour op de parfume rivier (deze heet zo omdat ie naar parfum zou ruiken, maar wij ruiken het niet) willen maken. Maar nee dat willen we niet, we willen fietsen. Oké, dan wordt er een man op scooter bij gehaald en spring maar achterop dan brengt ie ons. Hoeft ook niet voor ons, want het is dichtbij. Ook goed, dan komt er even een andere dame bij die met ons meeloopt.

Eindelijk komen we dan aan bij de verhuurder: 2 fietsen voor 300.000 dong. Na enige tijd onderhandelen gaat de oudste man die geen woord engels spreekt akkoord me 200.000 dong. Is zo’n € 7,50.

Daar gaan we dan, wederom tussen alle brommertjes door naar de keizerlijke citadel. Ticket gekocht en naar binnen. Eerlijk gezegd geen idee wat we ervan verwachten konden, maar het was veel groter en ook mooier dan we gedacht hadden. De gebouwen waren prachtig en de tuinen schitterend en zeer goed onderhouden.

Hierna op naar de Thien Mu Pagoda. Ook al zulke mooi onderhouden tuinen, maar niet heel erg groot. Wel gratis en dat is voor ons Hollanders altijd fijn. :-) Het is hier ook best wel druk met toeristen die met busladingen hier gedropt worden.

Volgende halte zou de Minh Mang tombe worden, maar onderweg kwamen we een andere pagode tegen waar we maar even naar toe zijn gefietst. Dat kan nou eenmaal als je je eigen fietstour organiseert en je kunt met ons altijd alle kanten op. Behalve de goede. En dus zijn wij zo goed als enigen bij deze Pagode waarvan de naam ons totaal onduidelijk is. Het is hierna echter niet meer mogelijk om qua tijd ook nog de Minh Mang tombe te bezoeken, dus keren we de route weer om en fietsen terug naar Hué via een allemachtig drukke straat die op de heenweg nog best wel een soort van “rustig” was. Het lijkt wel één hele lange kermismarkt, onbeschrijfelijk.

Hoe dan ook, uiteindelijk komen we net voor donker weer bij de fietsverhuurder terug, dus knap getimed.

De 2e dag in Hué wilden we een scooter huren om naar het strand te gaan. Eerst op zoek naar een benzinestation, want veel zat er niet in. Was ff zoeken, maar gelukt. Via een toeristische route kwamen we aan bij het strand (stil en verlaten). Er was werkelijk niemand! Na wat rondrijden en een stukkie lopen over het strand kwamen we uit bij een erg luxe resort waar we voor 200.000 dong gebruik mochten maken van de faciliteiten + een drankje. Doen!

We genieten heerlijk relaxed van het prachtige en zonnige weer. Wat een genot ten opzichte van Sapa. Vervolgens vraagt een medewerker van het resort of ik zin heb in een potje jeu de boule met hem. Prima, kom maar op! Hij is goed en het was voor mij alweer 12 jaar geleden dat ik dit voor het laatst gespeeld heb tegen mijn kale vriend Van der Geest. Ik kom dan ook al rap dik achter te staan en het lijkt een hopeloze strijd te worden. Maar... it ain’t over till the fat lady sings the blues. En dat geldt zeker voor mij. Langzaam kom ik er weer in en begin in te lopen om uiteindelijk gelijk te komen bij 17-17. En we spelen tot 20. Nou ja, ik hoef het niet spannender te maken, uiteindelijk gaat de winst met 20-18 naar het rode gevaar. Yahoooo.

Zo was ook dit weer een zeer geslaagd dagje in lekker warm (28 klein nulletje C) Hué.

Dag 3 werd weer een fietsdag, want die Minh Mang tombe moest natuurlijk nog wel even bezocht worden. En eerlijk is eerlijk, ook dit was zeker weer de moeite waard. Alleen de heuvels op weg er naar toe hoefden voor ons niet persé, zonder zweetten we ook al meer dan genoeg met een temperatuur van dik 30 graden vandaag.

Volgende stop wordt de Khai Dinh tombe. Ziet er weer heel anders uit dan alle vorige tombes en pagodes en citadels. Kortom, het is allemaal best afwisselend te noemen wat we allemaal in Hué aan het bezichtigen zijn. Leuk!

Hierna trappen we naar een verlaten waterpark. Leuk, want hier stopt uiteraard niet één toeristenbus. We gaan met onze fietsjes onder de afrastering door en fietsen het hele park door rond het meer. Het hoogtepunt is toch wel de enorme vervallen betonnen draak. Echt heel apart om te zien.

De dag schiet alweer mooi op, dus haasten we ons terug richting Hué om weer net voor donker terug te zijn na alweer een geslaagde dag. Vervolgens eten we ook nog eens heerlijk bij een gezellig druk tentje, waarvan de naam ons ontschoten is.

Laatste dag Hué, nieuwjaarsdag! Althans hier. En dus wensen de mensen ons hier allemaal een heel gelukkig nieuw jaar. Grappig wel.

Deze dag hebben we een excursie naar de Vinh Moc tunnels waar tijdens de Vietnam oorlog destijds maar liefst 60 families ondergronds hebben geleefd om zich tegen de bombardementen te beschermen. En met succes want ze hebben het allen overleefd. Sterker nog, er werden zelfs nog 17 kinderen geboren in die tunnels.

Omdat het nieuwjaarsdag was waren er nauwelijks excursies naar deze tunnels, dus overal lekker rustig. Onderweg vertelde de gids het eigenlijk onbegrijpelijke verhaal over de geschiedenis van deze ongelofelijke Amerikaanse dwaling om een oorlog te beginnen hier. Niet dat ze er veel van geleerd hebben trouwens. Het hoe en waarom van deze oorlog kan je hier wel een beetje lezen: https://nl.wikipedia.org/wiki/Vietnamoorlog.Maar onbegrijpelijk blijft het.

De dag op zich was eerlijk gezegd niet zo heel bijzonder, maar meer interessant en dat is ook wat waard. Gelukkig kunnen wij ons er geen voorstelling van maken wat zo’n oorlog met een bevolking doet en dat moet maar zo blijven ook.

Inmiddels is het helaas weer gedaan met het heerlijke zonnige en warme weer en komt de nattigheid weer naar beneden. We gaan Hué verlaten om verder naar het zuiden te trekken naar Hoi An. We hopen dat het weer daar wat beterder is, maar de voorspellingen voorspellen helaas weinig goeds. We gaan het wel beleven.

Groetjes en tot een volgende reisverhaal,

Inge & Peter (Red Devil)

Sapa en nog meer

Sapa, vast een leuke stad als je er wat van kunt zien

De eerste uren van Sapa hadden we nog strak blauwe lucht, dus dachten tijdens een bakje maar een trekking te boeken voor 2 dagen, voordat het weer zou omslaan zoals verwacht werd. Zo gezegd zo gedaan.....Nee hè, het begon mistig te worden en binnen mum van tijd zag je de overkant van de straat niet eens meer. Wat doe je dan in zo’n geval, maar van t ene eet/-koffietentje naar de andere. Af en toe naar buiten kijken of de mist al opgetrokken was. Dat gebeurde dus niet. Er was een markt op en rond het plein. Daar maar even naartoe en moet zeggen dat de mist wel mooie plaatjes oplevert, met leuke tafereeltjes! Kindjes van nog geen 5 jaar die zich optutten voor toeristen om zo hun spulletjes makkelijker aan de man/vrouw te brengen. Dan smelt je toch en ga je overstag. Zie de foto’s, zo schattig

Dag 1 (18 januari) trekking door de Muong Hoa-Vallei

Wie kan nou zeggen dat je op je verjaardag een trekking maakt in een prachtige omgeving in gezelschap van je beste maatje en ook nog onder redelijk goede weersomstandigheden. Nou ik dus!!!

Lekker hiken door de natuur en de traditionelecultuur verkennen. We liepen door verschillende dorpjes en over rijst-terrassen. Eerst was t mistig, maar later brak de zon door. We werden begeleid door meisjes/vrouwen uit de bergdorpjes. Vlak voor hun dorp namen we afscheid, maar wel even wat kopen. Ik ben nogal gevoelig voor zulke dames en hun spulletjes! Zij voelen dat dan weer feilloos aan. Weer veel te veel betaald natuurlijk, maar zoals Peter dan zegt: je hebt ze een leuke dag bezorgt en de rest van de week hoeven ze niet meer te werken! In Dzay dorp splitst de groep op. 2 Amerikaanse jongens en wij 2en bleven bij een gastgezin overnachten. De rest keerde terug naar Sapa. We werden zo gastvrij ontvangen bij de homestay!Het dorp was in zo’n 10 jaar tijd uitgegroeid van zeer primitief naar een sfeervol dorpje met nieuwe restaurantjes/homestays. Je kan zien dat het toerisme hun geen windeieren heeft gelegd.

Na wat Netflix te hebben gekeken hebben we heerlijk gekoest op de slaapzolder. De volgende ochtend ingepakt, lekker ontbijtje verorbert en weer op pad! Er sloten 2 Franse meisjes bij ons aan en waren toen met z’n 6sen.

Dag 2 was iets moeilijker, omdat de paadjes nogal steil en slipperig waren. Door de tropische jungle hiken is toch wel wat anders dan over de makkelijke paadjes van de vorige dag. Maar wij houden ervan. Het weer was ook redelijk, geen mist, wel bewolking en geen regen. Voor ons prima te doen. Na de lunch rond een uur of 2 waren we uitgelopen en onderweg trok het alweer helemaal dicht. Toen we in Sapa werden afgezet zag je alweer geen hand voor ogen?. Wat een geluk hebben we gehad met het weer.

De volgende en laatste dag in Sapa was verschrikkelijk mistig! Wat doe je dan? Balen natuurlijk en heel veel geld uitgeven aan dure restaurants, Spa, massages en koffie met likeur drinken in het mooiste/grootste en duurste hotel van Sapa. Wat kan ons t schelen en failliet gaan we toch! We moesten tenslotte de dag vol zien te maken want om 22:00 vertrokken we pas met de nachtbus van Sapa naar Hanoî, om vervolgens in Hanoî om 6 uur sochtends de trein te pakken naar Hué. We dachten; we gaan overdag met de trein, dan zie je ook nog wat en we vinden met de trein reizen de leukste manier van reizen. Nou nu even niet. Jeetje, 14 uur in die klote trein. Er kwam geen eind aan en kwamen geradbraakt aan in Hué. Maar gauw naar ons hotelletje, omkleden en een hapje eten. Na bijna 24 uur onderweg te zijn geweest, maakten we alweer plannen voor de volgende dag. Na 4 dagen kou en mist in Sapa een lekkere Tropische temperatuur van 26 * hier in Hué zijn we weer helemaal blij.

Wat Hué ons brengt gaan we beleven. Zin in

Samenvatting van Sapa heeft Rod Stewart ooit al eens beschreven in het nummer Da ya think I’m sexy: “outside it’s cold, misty and it’s raining”. Dat was het ook wel voor ons.

Doei van jullie reisbloggers, Red Devil en Inge

Hanoî

We gaan weer op reis ?? ??

Bijna is het weer zover.......

Over een paar dagen, om precies te zijn zondag 12 januari reizen wij naar het verre oosten.

Vietnam en Cambodja is onze bestemming.

Waar we vorige keer met de auto de afstanden aflegden, gaan we nu maar weer een stukje vliegen en willen daar zoveel mogelijk over land reizen, per bus, trein, fiets en te voet.....we proberen zo goed enzo kwaad binnenlandse vluchten te vermijden, alhoewel t vliegen daar geen drol kost! We zijn dan niet van die milieuactivisten, maar een beetje bewust reizen kan ook geen kwaad.

We beginnen in het noorden, verblijven daar een paar dagen. Dat is ook het enige wat we geboekt hebben. De rest is voor ons ook nog eventjes kijken, maar in ieder geval wordt t veel wandelen op onze teenslippertjes door de rijstvelden; lekker relaxed, leuke, lieve mensen ontmoeten en heerlijk eten bij de locals. Cultuur snuiven, er is zoveel moois, genieten van de natuur en we maken een meerdaagse trekking, ergens boven Hanoi en reizen daarna af naar het zuiden, richting Cambodja en dan weer naar boven om na bijna 5 weken weer vanaf Hanoi naar Amsterdam af te reizen. Maar zover is het nog lang niet...we moeten nog beginnen.

We maken leuke foto’s, filmpjes en verhaaltjes, kortom; het wordt weer een groot avontuur!

Het zou leuk zijn als jullie weer met ons mee reizen, dan houden we jullie op de hoogte zodat jullie ons kunnen volgen.

Wij hebben er verschrikkelijk veel zin in!

Groetjes van jullie reis-bloggers.

Onze oude blog is ook nog steeds in de lucht

www.koolsi.waarbenjij.nu